Historisch gebouw: het Paleis van de Tranen
Iedere West-Duitser die Oost-Berlijn bezocht en iedere Oost-Berlijner die familie of vrienden uit het Westen uit moest zwaaien, kende het Tränenpalast. Het Tränenpalast was van 1962 tot 1989 de grensovergang bij het station Friedrichstraße in Oost Berlijn voor reizigers die met de metro of trein uit West Berlijn kwamen.
Grensovergang Friedrichstraße
Alle reizigers werden hier door de SED (Socialistische Eenheidspartij van Duitsland) gecontroleerd. Toegang was voornamelijk mogelijk voor burgers uit West Duitsland. Slechts enkele DDR-burgers mochten West Berlijn bezoeken. Voor velen stond de grensovergang symbool voor afscheid, tranen en verdriet, vandaar dat het gebouw in de volksmond al snel het Tränenpalast ging heten.
Speciaal gebouwd voor de grenscontroles
Op het station Friedrichsstraße was te weinig ruimte om alle reizigers goed te kunnen controleren, met de bouw van Het Tränenpalast was dit wel mogelijk. Reizigers kregen een voorcontrole voor paspoort en visa, daarna werden de koffers op verboden goederen gecontroleerd en vervolgens werden de reisdocumenten nogmaals aan een grondige inspectie onderworpen. De wachtrijen in het Tränenpalast konden soms flink oplopen.
Bij terugkeer uit de DDR was het verboden om de DDR-Mark uit te voeren. Je kon het geld op een Oost Duitse rekening storten, iets waar veel West Berlijners geen zin in hadden. Geld weggeven kon ook niet, de angst onder de Oost Duitse bevolking was zo groot, dat zij geld van vreemde West Duitsers weigerden. Soms werden de overtollige Marken in de buurt op bankjes neergelegd of men kocht er goedkope sigaretten van, die West Berlijn binnengesmokkeld werden.
Dit artikel is onderdeel van een serie van vijfentwintig artikelen over de Berlijnse Muur. Dit jaar is het vijfentwintig jaar geleden dat de Berlijnse Muur viel. Ook IsGeschiedenis staat stil bij dit jubileum. Daarom publiceert IsGeschiedenis vijfentwintig items over de geschiedenis van de Berlijnse Muur.
