Frans Naerebout: Vlissingse zeeheld en mensenredder
De meest bekende zeeman uit Vlissingen is zonder twijfel Michiel de Ruyter. Maar het Zeeuwse stadje heeft nog een andere zeeheld voortgebracht. Frans Naerebout was in tegenstelling tot zijn plaatsgenoot geen vermaard admiraal, maar een loods en mensenredder. Hij werd bekend vanwege zijn gedurfde expedities om de opvarenden van gestrande schepen te redden.
Arm vissersgezin
Frans Naerebout werd op 30 augustus 1748 geboren te Veere. Als kinderen in een arm vissersgezin werden Frans en zijn broers al op jonge leeftijd betrokken bij de visvangst voor de Zeeuwse kust. Door zijn vele jaren als visser raakte Naerebout zeer goed bekend met de wateren en de ligging van de zandbanken rond Zeeland, waardoor hij ook als loods zijn brood kon gaan verdienen.
VOC-schip Woestduyn
Zijn grootste bekendheid verwierf Naerebout met de redding van 88 opvarenden van het VOC-schip Woestduyn. Dit schip had de reis vanuit Batavia er bijna opzitten toen het, door slechte instructies van een onervaren loods, op 24 juli 1779 op een zandbak voor de Zeeuwse kust liep. Door het slechte weer weigerde een reddingsvaartuig van de VOC uit te varen, waarna Naerebout samen met zijn broer Jacob en zes anderen met een boot uitvoer om de opvarenden te redden. Het kostte Naerebout bijna een etmaal om twee tochten in zeer slecht weer naar de Woestduyn te maken, maar uiteindelijk wist hij alle mensen die aan boord waren te redden.
Meer heldendaden
Nadat hij in 1783 officieel als loods in dienst van de Zeeuwse kamer van de VOC trad, verrichtte hij in 1788 nog een opmerkelijke redding. Hij wist het VOC-schip Zuiderburg met een kapot roer veilig de haven van Plymouth binnen te loodsen. In 1795 bracht hij in een soortgelijke situatie de Oost-Indiëvaarder Voorland op open zee, waarna hij door de slechte weersomstandigheden pas bij Kaap de Goede Hoop weer van boord kon.
Met het einde van de VOC in 1799 verdween er echter een groot deel van de inkomsten van Naerebout en raakte hij in financiële moeilijkheden. Zijn laatste jaren sleet hij als vuurwachter en sluismeester in het Goese Sas, waar hij op 29 augustus 1818 overleed.
