13 november jarig: Eduard III

Hij is koning aan het begin van de Honderdjarige Oorlog (1337-1453) en voert ook oorlog tegen Schotland. Aanvankelijk is hij een succesvol vorst maar uiteindelijk stort hij de Engelse bevolking in armoede door zijn vele oorlogsinspanningen. Hij is één van de weinige vorsten die meer dan vijftig jaar over Engeland regeert. Eduard III werd geboren op 13 november 1312.

Eduard werd geboren in Windsor. Hij was de oudste zoon van koning Eduard II en Isabelle van Frankrijk. Zijn vader had tijdens zijn koningschap veel onenigheid met de adel en werd in 1326 afgezet en terechtgesteld. De jonge Eduard werd op 14-jarige leeftijd al koning, maar omdat hij nog minderjarig was werd Engeland bestuurd door zijn moeder Isabelle en haar minnaar Roger Mortimer.

In 1328 trouwde Eduard III met Philippa van Henegouwen, die zelf pas 14 jaar oud was. Het paar kreeg in de loop van de jaren 12 kinderen. In 1330, toen Eduard meerderjarig was, liet hij Mortimer terechtstellen en zijn moeder verhuizen. Ze moest de rest van haar leven in Castle Rising doorbrengen.  Vanaf dat moment had Eduard III de macht in Engeland. Hij raakte al snel verwikkeld in oorlogen, voerde een militaire campagne tegen de opstandige Schotten en claimde recht te hebben op de troon in Frankrijk. In 1337 begon hij een oorlog tegen Frankrijk die later bekend kwam te staan als de Honderdjarige Oorlog.

Aanvankelijk boekte Eduard III veel militaire successen in Frankrijk, waar hij vanaf 1340 zelfs tijdelijk koning van was. Maar zijn militaire inspanningen kostten veel geld. Dit loste Eduard III op door geregeld de belastingen te verhogen, waardoor de armoede in Engeland onder zijn heerschappij sterk toenam. Zijn militaire successen waren ook maar tijdelijk, in 1360 sloot hij het Verdrag van Bretigny waarmee hij zijn claims op de troon van Frankrijk moest opgeven.

Ook tegen de Schotten verloor hij uiteindelijk de strijd, hij moest hen in 1357 middels het Verdrag van Berwick zelfstandigheid verlenen. Eduards gezondheid werd naarmate hij ouder werd zwakker, waardoor hij zijn jongste zoon Jan van Gent steeds meer politieke en militaire zaken liet oplossen. Eduard III overleed aan de gevolgen van een beroerte op 21 juni 1377.