2 september jarig: Georg Böhm, Lodewijk Napoleon, Herman Thiery
Deze drie personen hebben elkaar nooit gekend, maar hebben elk een enorme invloed op Nederland achtergelaten. Maar daar blijft het niet bij. Ze zijn namelijk alle drie op 2 september geboren.
Georg Böhm (1661 - 1733) was een Duits componist, klavecinist, dirigent, muziekpedagoog en organist. Hij staat het meest bekend om zijn rol als ‘meester-leraar’ van Johann Sebastian Bach, één van de meest invloedrijkste componisten in de geschiedenis van de klassieke muziek. Böhm werd geboren op 2 september 1661 in Hohenkirchen. Hij was vanaf 1693 actief in het operahuis aan de Ganzenmarkt in Hamburg, waardoor hij een opera-achtige schrijfwijze in zijn composities kreeg. Hij zou tot aan zijn dood op 18 mei 1733 werkzaam blijven in deze kerk, waarbij zowel zijn muziek als zijn artistieke persoonlijkheid invloed had op de jonge J.S. Bach.
Lodewijk Napoleon Bonaparte (1778 - 1846) was de jongere broer van de befaamde Franse keizer Napoleon I en de vader van de latere Franse keizer Napoleon III. Lodewijk werd geboren op 2 september 1778 en werd in 1806 op last van zijn broer de Koning van het Koninkrijk Holland. Onder zijn bewind kwam hij op voor de belangen van het Koninkrijk en stond hij dicht bij het volk, wat hem later de bijnaam Lodewijk de Goede opleverde. Dit leidde echter tot een conflict met zijn broer, wat tot gevolg had dat hij in 1810 aftrad en heel Holland werd geannexeerd door Frankrijk. In 1838 zou hij op 60-jarige leeftijd nog zijn getrouwd met de 18-jarige Julia Livia di Strozzi, door velen beschouwd als de mooiste vrouw van Italië. Hij overleed op 25 juli 1846.
Johan Daisne (1912 - 1978), pseudoniem van Herman Thiery, was een Vlaams schrijver, dichter, prozaïst en schrijver van toneelstukken, hoorspelen en essays. Hij werd geboren op 2 september 1912 waarna hij een gecompliceerd en moeilijk leven leidde. Voornamelijk na de dood van zijn eerste kind in 1946 - zij was nauwelijks drie maanden oud - en die van zijn vader in 1951 kreeg Daisne het zwaar onder de lede. De hoogtepunten van zijn carrière zijn de romans De trap van steen en wolken (1942), De man die zijn haar kort liet knippen (1947) en De trein der traagheid (1950). Met deze boeken introduceerde hij eveneens in Nederland de stroming van het magisch realisme, waarin werkelijkheid en droom verweven worden. Hij overleed op 9 augustus 1978 in Gent. Hij werd op 24 augustus 2003 herdacht door de Koninklijke Academie voor Nederlandse Taal- en Letterkunde.
