4 april jarig: Maurice de Vlaminck
"Met mijn kobalt en vermiljoen, wil ik de École des Beaux-Arts afbranden." Die woorden sprak de Franse kunstschilder Maurice de Vlaminck. De Vlaminck werd op 4 april 1876 geboren in Parijs in een familie van zigeunermuzikanten. Zijn leven en persoonlijkheid zijn, net als zijn schilderijen, temperamentvol en kleurrijk.
Voor zijn artistieke carrière verdiende De Vlaminck afwisselend de kost als professioneel wielrenner en vioolleraar. Tijdens een treinongeluk in 1900 ontmoette hij echter de schilder André Dérain die hem in de Parijse kunstwereld introduceerde. Samen huurden ze een studio in Parijs. De Vlaminck had een grote afkeer van de conventionele academische vorming die kunstschilders destijds doorliepen. Hij leerde zichzelf, op wat tekenlessen na, schilderen.
In 1901 zag De Vlaminck samen met Dérain een expositie met werk van Vincent van Gogh. Zoals veel jonge schilders uit deze periode was hij zeer onder de indruk van Van Goghs ongebruikelijk ruwe penseelvoering en intense kleuren. Die laatste waren ook duidelijk in De Vlamincks vroegste werk terug te zien. In 1905 exposeerde hij met een groep schilders waaronder Dérain en Matisse in de Salon d’Automne. Deze expositie leverde de groep, vanwege de volgens critici (te) wilde en impulsieve stijl, de geuzennaam ‘Fauves’ – wilde beesten – op. De kunststroming waar De Vlaminck aanvankelijk toebehoorde staat inmiddels bekend als fauvisme.
Vanaf 1907 raakte De Vlaminck meer onder invloed van het rustigere werk van Paul Cézanne. Dit kwam tot uiting in een soberder kleurgebruik en een wat rustigere stijl in de landschappen en plattelandstaferelen die hij vanaf deze periode voornamelijk schilderde. Na de Eerste Wereldoorlog verhuisde hij ook van Parijs naar het platteland. Naast het schilderen schreef De Vlamick ook romans, gedichten, essays en illustreerde hij meerdere boeken. In 1958 overleed hij op 82- jarige leeftijd in het plaatsje Rueil-la-Gadelière.
