Aanslag op homorechtenactivist Harvey Milk
Harvey Milk was de eerste openlijk homoseksuele politicus in Californië en als zodanig een voorvechter van homorechten in de jaren ’70. Door zijn vooruitstrevende manier van politiek bedrijven creëerde hij echter ook vijanden. De politicus stond symbool voor een stroom van politieke, ideologische en sociale veranderingen die niet iedereen graag zag komen. Vooral zijn rivaal Dan White zag Milk als een bedreiging.
Harvey Milk vestigde zich in 1972 op 42-jarige leeftijd in San Fansisco. Hij kwam er toen pas net openlijk voor uit dat hij homoseksueel was. Mede door de ‘tegenbeweging’ van de jaren ’60 durfde hij dit aan. In San Francisco opende Milk, samen met zijn partner Scott Smith, een fotocamerawinkeltje in ‘The Castro District’. In deze wijk woonden veel homoseksuelen en mede door de onrechtvaardigheid waarvan hij hier getuige was werd Milk in 1973 politiek actief. Hij ergerde zich zo aan de lokale autoriteiten dat hij besloot om zelf iets te gaan doen. ‘I finally reached the point where I knew I had to become involved or shut up’, aldus Milk.
Verkiezingen
Milk tijdens een campagne.
Ondanks dat Milk door zijn humor en charisma een populaire buurtbewoner was, bleek niet iedereen blij met zijn komst in de politiek. Het establishment van de ‘homopolitiek’ vond dat hij veel te hoog van de toren blies door te verkondigen dat hij een plek in de raad van toezicht (gemeenteraad) van San Francisco wilde. Tijdens de verkiezingen van 1973 eindigde hij op de 10e plaats, en ook in 1975 werd hij niet verkozen. Vanuit zijn winkel bleef Milk met hulp van vele (homo- en heteroseksuele) vrienden en buurtbewoners echter campagne voeren. Ook de verkiezingen voor het Lagerhuis van Californië verloor Milk. Hierna kreeg hij te maken met doodsbedreigingen. Ondanks dat deed hij in 1976/77 nog een keer mee met de gemeenteraadsverkiezingen. Deze keer won hij een zetel met maar liefst dertig procent van de stemmen. Hiermee was hij de eerste openlijk homoseksuele man in een Amerikaans openbaar ambt.
Gemeenteraadslid en vijandschap Dan White
In burgemeester George Moscone vond Milk zijn grootste bondgenoot. In Dan White, een gemeenteraadslid dat tegelijkertijd met Milk werd geïnaugureerd, zijn grootste vijand. White stemde tegen elk voorstel van Milk, omdat deze zijn plan om de vestiging van een psychiatrische instelling tegen te houden dwarsboomde. Bij Milk’s wetsvoorstel voor het schrappen van discriminatie op basis van seksuele voorkeur was White dan ook het enige lid dat tegenstemde.
Aanslag
Op 10 november 1978, tien maanden na het aantreden van beide heren, stapte White op als gemeenteraadslid omdat hij zijn salaris te laag vond. Een aantal dagen later kwam hij terug op zijn beslissing en vroeg aan burgemeester Moscone of hij terug kon keren. De burgemeester keurde dit in eerste instantie goed, maar na overleg met een aantal gemeenteraadsleden werd beslist om op zoek te gaan naar een vervanger voor White. Moscone plande een persconferentie op 27 november, om het terugtrekken van White bekend te maken.
Op de ochtend van de 27e kwam White echter het stadhuis binnen en liep naar het kantoor van Moscone, waar hij de burgemeester neerschoot. Hierna liep hij naar het kantoor van Milk, die hem uitnodigde binnen te komen. Hierop vuurde hij vijf kogels af op Milk. Zowel Moscone als Milk overleden vrijwel meteen aan hun verwondingen. White werd door een (conservatieve) jury (homo’s en etnische minderheden werden uitgesloten) veroordeeld tot zeven jaar cel.
Nalatenschap
Harvey Milk wordt nog steeds gezien als dé voorvechter van homrechten en homo-emancipatie in de Verenigde Staten en de rest van de wereld. In 2009 werd hem postuum de hoogste Amerikaanse eer toebedeeld; de Medal of Freedom.
