Amistadopstand van 1839

De Walk Free Foundation meldt dat er op dit moment 29,8 miljoen mensen wereldwijd het slachtoffer zijn van slavernij. Traditionele slavernij zoals in de 18e en 19e eeuw, waarbij mensen als eigendom werden beschouwd, komt niet meer voor. Maar ondanks de uitzichtloze situatie van de slaven uit voorbije eeuwen, ondergingen zij niet altijd hulpeloos hun lot. Zo zijn er in de geschiedenis een aantal voorbeelden van slavenopstanden, zoals de Amistadopstand van 1839.

Op 27 juni 1839 voer het Spaanse schip La Amistad de haven van de Cubaanse stad Havana uit. Aan boord van het schip bevonden zich 49 Afrikanen die in januari 1839 gevangen genomen waren in Oost-Afrika en als slaven te werk gesteld zouden worden op suikerplantages. De bemanning van het schip had zelf ook vier slaven in bezit die ook aan boord waren, waarmee het totale aantal op 53 kwam. De eindbestemming van de La Amistad was de Cubaanse plaats Puerto Principe.

Slavenopstand breekt uit

Na drie dagen onderweg te zijn, bevrijdde de 25-jarige slaaf Sengbe Pieh eerst zichzelf en daarna de overige slaven van hun ketens en begon een opstand. De slaven gingen de bemanning te lijf en een groot deel kwam om het leven, waaronder de kapitein van het schip. De twee bemanningsleden José Ruiz en Pedro Montez die de slaven in Havana hadden aangeschaft, werden gevangen genomen. De slaven eisten dat de twee het schip terug navigeerden naar Afrika.

Aankomst in Amerika

In plaats van naar Afrika te varen, stuurden Ruiz en Montez het schip langs de oostkust van Amerika. Op 26 augustus 1839 voer het schip de haven van Long Island binnen waar de Amerikaanse marine het schip enterde en de slaven opnieuw gevangen nam. De slaven werden overgebracht naar de staat Connecticut waar ze werden aangeklaagd en beschuldigd van muiterij en moord.

Rechtszaak en vrijheid

Er volgde een rechtszaak waar de abolitionisten een stokje voor staken. Ze ondersteunden de Afrikanen door bijvoorbeeld het beschikbaar stellen van een vertaler. In Amerika was de invoer van nieuwe slaven vanuit Afrika dertig jaar eerder al verboden. In de federale rechtszaak van 1840 werd dan ook besloten dat de Afrikanen geen wettige slaven waren, omdat het transport over de Atlantische Oceaan had plaatsgevonden. Op 9 maart 1841 bevestigde het Amerikaanse Hooggerechtshof deze uitspraak. De Afrikanen waren dus geen eigendom van de Spanjaarden maar vrije individuen. Ze mochten terugkeren naar Afrika wat ze in 1842 ook deden.

Moderne slavernij

In bovenstaand verhaal ging het dus om traditionele slavernij. Moderne slavernij waar het bij de Global Slavery Index om draait, betreft mensenhandel, schuldenslavernij, uitbuiting, exploitatie van kinderen en gedwongen huwelijken. Vooral in India en Mauritanië vindt moderne slavernij in grote mate plaats. Corruptie is vaak het probleem waarbij de wetgeving omtrent slavernij niet goed wordt gehandhaafd.