De eerste steen van het Amerikaanse Capitool

Op 18 september 1793 werd de eerste steen van het Amerikaanse Capitool gelegd. In het Capitool zetelt de volksvertegenwoordiging van de Verenigde Staten. Deze volksvertegenwoordiging wordt ook wel het Congres genoemd en bestaat uit een Huis van afgevaardigden en Senaat. Het gebouw werd ontworpen door de amateurarchitect William Thornton.

De steenlegging

Over het Capitool had Thomas Jefferson gezegd dat het in schaal niet mocht worden geëvenaard door enige andere gebouwen in het land. De steenlegging zelf ging daarom dan ook gepaard met groot uiterlijk vertoon. President George Washington liep hierbij samen met vrijwilligers van de artillerie vanaf de andere kant van de rivier de Potomac richting de heuvel waar het Capitool gebouwd diende te worden. Aan de andere kant van de rivier voegden verschillende leden van de vrijmetselarij van de staten Virginia en Maryland zich bij hem. Begeleid door een fanfarekorps en toegejuicht door een grote groep toeschouwers, legden zij uiteindelijk de eerste steen. Hierna volgden nog een barbecue en andere festiviteiten.

De eerste architect

Het ontwerp van Thornton was door de toenmalig minister van buitenlandse zaken Thomas Jefferson uitgekozen, omdat de architect die eigenlijk het gebouw zou ontwerpen, Pierre Charles L’Enfant, weigerde tekeningen voor het gebouw in te leveren. Omdat Thornton weliswaar goed kon tekenen, maar weinig verstand had van constructietechnologie, werd bij de bouw ook een andere architect met een aanvullende discipline aangesteld. Tijdens de bouw, die door verschillenden tegenslagen en uitbreidingen een groot deel van de negentiende eeuw zou duren, werkten verschillende architecten aan het Capitool. Zij drukten allemaal op een bepaalde manier hun eigen stempel op het gebouw.

Verwoesting en herbouw

Tijdens een nieuwe oorlog met Engeland in 1812, die werd gevochten over maritieme rechten, – en kan worden gezien als een uitvloeisel van de Onafhankelijkheidsoorlog die van 1775 tot 1783 werd gevoerd – had het Capitool het zwaar te verduren. Het gebouw dat pas in 1811 volledig gereed was gekomen moest daarom in 1815 al voor een groot deel heropgebouwd worden. Twaalf jaar later werd de koperen koepel die het gebouw in de eerste jaren van haar bestaan sierde, pas weer afgebouwd.

Uitbreiding van het Capitool

Constructie aan het gebouw was ook in 1827 nog niet tot een eind gekomen. In 1850 besloot men het gebouw aan de noord- en zuidkant uit te breiden om plaats te maken voor de vertegenwoordigers van de alsmaar groeiende hoeveelheid ‘verenigde’ staten. Omdat de koepel door de bouw van de nieuwe vleugels niet meer volledig in proportie bleek, werd in 1855 besloten hier ook iets aan te doen. De koperen koepel werd nu vervangen voor een drie keer hogere versie, geïnspireerd op het ontwerp van Michelangelo van de koepel van de Sint Pieter in Rome. Vermeldenswaardig detail is dat het standbeeld boven op die koepel, dat de vrijheid van het Amerikaanse volk symboliseerde, werd vervaardigd door de slaaf Philip Reid.

Monument voor de democratie

Bij de laatste uitbreidingen werd een nieuwe publieke functie aan het gebouw toegevoegd. Om belangrijke historische Amerikanen te eren werden in de voormalige zaal van het Huis van Afgevaardigden beeldengroepen geplaatst die historische personen uit de verschillende staten uitbeeldden. Ook de nieuwe rotonde (zaal) onder de koepel werd hierbij ingericht om bezoekers te ontvangen. Na de moord op Lincoln in 1865 is deze voormalige president hier bijgezet. Wie tegenwoordig dit monument voor de democratie wil bezoeken kan sinds 2008 terecht in een nieuw ondergronds bezoekerscentrum, dat van binnenuit toegang geeft tot deze zalen van nationaal belang.