De indianen tijdens de Tweede Wereldoorlog

In 2016 overleed Joe Medicine Crow, het laatste oorlogsopperhoofd van de Amerikaanse Crow-indianen, op 102-jarige leeftijd. De inheemse bevolking van de VS vocht tijdens de Tweede Wereldoorlog aan de geallieerde zijde op alle fronten mee. Wat voor een rol speelden zij in het Amerikaanse leger?

Maar liefst 25.000 oorspronkelijke bewoners uit Amerika vochten mee tijdens de Tweede Wereldoorlog. Zij dienden in het leger, maar ook in de marine, bij de mariniers en bij de kustwacht. Bovendien werkten honderden indiaanse vrouwen als verpleegsters. De aantallen kwamen neer op een derde van alle indiaanse mannen tussen 18-50 jaar.

Contact met de buitenwereld

Een opmerkelijk feit is dat de indianen niet, zoals de zwarte bevolking van Amerika, in een aparte eenheid moesten vechten. Zij dienden in eenheden met hun blanke landgenoten. Dit was bijzonder omdat de meeste indiaanse mannen hun hele leven in de aan de Indiaanse bevolking toegewezen reservaten leefden. Voor velen was de Tweede Wereldoorlog de kans om van de buitenwereld te leren (en andersom).

Zwaar leven in het reservaat

Dit was dan ook een wens van veel van de oorspronkelijke bewoners van Amerika. Het leven in de reservaten voordat de Tweede Wereldoorlog uitbrak was namelijk niet gemakkelijk. Indianen waren gemiddeld veel lager opgeleid en verdienden veel minder dan de gemiddelde Amerikaan. Dit dwong de meesten om als boer te werken, maar dit leidde weer tot een overschot aan boeren, wat zeker waar was in het Amerika van de jaren ’30.

Ongelijkheid

Niet alle indianen stonden echter te springen, toen duidelijk werd dat het Amerikaanse leger hen tot militaire dienst verplichtte. Hoewel de dienst een nieuwe kans op werk leek, waren sommige indianen boos dat zij wel verplicht moesten dienen maar niet eens het recht hadden om te stemmen in de staat Mississippi.

Stereotype wordt waarheid?

De mannen uit de reservaten werden tijdens de Tweede wereldoorlog over het algemeen gezien als uitstekende soldaten, met vooral een goede vechtlust en moraal. Het is twijfelachtig of men dit echt dacht, of dat het een weerspiegeling was van het stereotype beeld van de indianen als heldhaftige krijgers. In ieder geval kregen wel veel indianen aan het eind van de oorlog onderscheidingen voor hun uitstekende dienst: meer dan 200 in totaal.

Joe Crow

Het laatste oorlogsopperhoofd Joe Crow verkreeg zijn status als opperhoofd tijdens de Tweede Wereldoorlog. Volgens de oude traditie moest hij, om oorlogsopperhoofd te worden, een vijandelijk kamp binnensluipen, daar een paard en wagen bemachtigen en een soldaat aanraken zonder hem te doden. Dit is precies wat Crow deed bij een aanval op een dorpje in bezet gebied, wat werd verdedigd door de Duitsers.

Slag bij Iwo Jima

De bekendste Indiaanse soldaat van de Tweede Wereldoorlog was Ira Hayes. Hij had zijn aandeel in de slag bij Iwo Jima in de Stille Oceaan tegen de Japanners. Iwo Jima staat bekend als een van de bloedigste slagen van de oorlog in de Stille Oceaan. Na een maand van hevige gevechten veroverden de Amerikanen alle Japanse posities op het eiland. De strijd wordt vooral herinnerd door de foto die Joe Rosenthal maakte voor de Associated Press. Hierop zag men het planten van de Amerikaanse vlag op de top van de Suribachi door Amerikaanse mariniers. Één van deze mannen was Ira Hayes.

Militaire dienst als positieve ontwikkeling

Na de oorlog brak de bevolking in de reservaten wat meer uit hun isolement. Doordat zij meer geld hadden, kochten ze goederen en diensten van buiten de reservaten, waardoor er meer uitwisseling met de blanken ontstond. Bovendien steeg het percentage indiaanse bevolking in de steden van 5 naar 20 procent tussen 1940 en 1950. Desondanks verdienden zij nog steeds slechts een kwart van het gemiddelde inkomen van de blanke Amerikaan.