Eduard III koning van Engeland

Op 25 januari 1327 wordt Eduard III gekroond tot koning van Engeland. Tijdens zijn koningschap begint hij de Honderdjarige Oorlog (1337-1453) en voert hij oorlog tegen Schotland. Aanvankelijk is Eduard een succesvol vorst, maar uiteindelijk stort hij door zijn vele oorlogsinspanningen de Engelse bevolking in armoede. Hij is één van de weinige vorsten die meer dan vijftig jaar over Engeland regeert.

Minderjarige koning

Eduard werd op 13 november 1312 in Windsor geboren. Hij was de oudste zoon van koning Eduard II en Isabelle van Frankrijk. Zijn vader had tijdens zijn koningschap veel onenigheid met de adel en werd in 1326 afgezet en terechtgesteld. De jonge Eduard werd op 14-jarige leeftijd al koning, maar omdat hij nog minderjarig was werd Engeland bestuurd door zijn moeder Isabelle en haar minnaar Roger Mortimer.

Oorlogen

In 1328 trouwde Eduard III met Philippa van Henegouwen, die zelf pas 14 jaar oud was. Het paar kreeg in de loop van de jaren 12 kinderen. In 1330, toen Eduard meerderjarig was, liet hij Mortimer terechtstellen en zijn moeder verhuizen. Ze moest de rest van haar leven in Castle Rising doorbrengen.  Vanaf dat moment had Eduard III de macht in Engeland. Hij raakte al snel verwikkeld in oorlogen, voerde een militaire campagne tegen de opstandige Schotten en claimde recht te hebben op de troon in Frankrijk. In 1337 begon hij een oorlog tegen Frankrijk die later bekend kwam te staan als de Honderdjarige Oorlog.

Verdragen van Bretigny en Berwick

Aanvankelijk boekte Eduard III veel militaire successen in Frankrijk, waar hij vanaf 1340 zelfs tijdelijk koning van was. Maar zijn militaire inspanningen kostten veel geld. Dit loste Eduard III op door geregeld de belastingen te verhogen, waardoor de armoede in Engeland onder zijn heerschappij sterk toenam. Zijn militaire successen waren ook maar tijdelijk; in 1360 sloot hij het Verdrag van Bretigny waarmee hij zijn claims op de troon van Frankrijk moest opgeven. Ook tegen de Schotten verloor hij uiteindelijk de strijd, hij moest hen in 1357 middels het Verdrag van Berwick zelfstandigheid verlenen.

Gezondheid

Eduards gezondheid werd zwakker naarmate hij ouder werd, waardoor hij zijn jongste zoon Jan van Gent steeds meer politieke en militaire zaken liet oplossen. Eduard III overleed op 21 juni 1377 aan de gevolgen van een beroerte. Zijn zoon Richard volgde hem op als koning van Engeland.

Dit artikel verscheen eerder op IsGeschiedenis onder de rubriek ‘jarig’ en is enigszins bewerkt: