Egyptische revolutie 1919
Vandaag mogen de Egyptenaren voor het eerst sinds de revolutie in 2011, naar de stembus voor de presidentsverkiezingen. De door de militaire junta benoemde kiesraad heeft 13 kandidaten toegelaten om mee te doen aan de presidentsverkiezingen. Het is echter nog afwachten of het leger haar macht na de verkiezingen ook daadwerkelijk zal afstaan. Egypte maakte in 1919 ook al een revolutie door waarna een instabiele periode volgde.
Het Verenigd koninkrijk was in 1882 Egypte binnengevallen omdat het zich zorgen maakte over terugbetalingen van Egyptische staatschulden en de waarde van Europese investeringen in het land. Dit kwam onder andere doordat het Suez-kanaal in 1867 was geopend en prins Ismail de moderniseringen die dit met zich meebracht wel doorvoerde, maar eigenlijk niet kon betalen. Ismail zag zich hierdoor genoodzaakt het Egyptische aandeel in het kanaal aan de Britten te verkopen. Die trokken hierop naar Egypte, om hun aandeel in het kanaal te beschermen waarmee ze het hele land in hun macht kregen.
Eis voor onafhankelijkheid
De heerschappij van het Verenigd Koninkrijk was veel Egyptenaren een doorn in het oog. De Britten zouden Egypte op koloniale wijze uitbuiten en er ontstond grote armoede onder het volk. Hierdoor groeide het verzet en de drang naar vrijheid en onafhankelijkheid. Na de Eerste Wereldoorlog wilde een delegatie van Egyptenaren, onder leiding van advocaat Saad Zaghloel, dan ook de Vredesconferentie in Versailles bijwonen, om hun wensen aan de wereldleiders kenbaar te maken. De Britten reageerden hierop door hun aanwezigheid simpelweg te verbieden omdat ze geen tijd hadden om over dat soort zaken te praten.
Revolutie Egypte
De groep rondom Zaghloel reageerde hierop door petities rond te sturen en mensen op te roepen tot protest en openlijk de Britse heersers te bekritiseren. Hun protest zwol nog meer aan toen de Britten Edmund Allenby aanstelden om de orde te handhaven, wat hij met harde hand probeerde. Allenby verbande Zaghloel en een aantal andere leiders van de opstand. Het Egyptische volk bleef ondertussen protesteren. -Uiteindelijk, nadat er meer 3000 Egyptenaren waren omgekomen, reisde Allenby af naar Engeland om de Britse regering ervan te overtuigen dat Egypte onafhankelijk moest worden. Zij stemden hierin toe op 18 februari 1922, maar de facto bleef Egypte onderdeel van het Britse rijk. Verder werden er in de onderhandelingen zoveel clausules door de Britten ingebouwd waardoor er eigenlijk sprake was van een schijnonafhankelijkheid, waarbij het parlement nauwelijks invloed ha op de politiek en verkiezingen onvrij waren. De Britten behielden dan ook een grote machtspositie in Egypte.
Presidentsverkiezingen
De verkiezingen die nu plaatsvinden zijn de eerste vrije verkiezingen sinds de val van het regime van president Mubarak in 2011. Toen kwam het volk ook in opstand wegens de slechte omstandigheden in het land, en de ondemocratische heerschappij van Mubarak.
