Het Britse schip Arctic zinkt
Atlantische Oceaan 1854 – Het stoomschip de SS Arctic zinkt op 27 september 1854 in de Atlantische Oceaan. Het bericht over het ongeluk maakt een grote indruk op de wereld. 350 mensen overleven de ramp niet en het wordt overal als een schande gezien dat geen enkel vrouw of kind levend van het schip is gekomen.
De Arctic was onderdeel van een nieuwe verbinding tussen New York en Groot-Brittanië. Deze verbinding maakte al snel naam als de meest stijlvolle en betrouwbare manier om de Atlantische Oceaan over te steken. In februari 1852 zette de Arctic een record neer door in negen dagen en zeventien uur van New York naar Liverpool te varen.
Op 20 september 1854 vertrok de Arctic vanuit Liverpool richting New York. Zeven dagen later bereikte het schip de kust van Canada. Het was hier erg mistig en de kapitein liet mensen in uitkijkposten plaatsnemen om naar andere schepen uit te kijken. Kort na het middaguur sloegen de uitkijkposten alarm: een ander schip kwam tevoorschijn uit de mist en de schepen lagen op ramkoers. Het noodlot sloeg toe en de twee stoomschepen ramden elkaar, waarbij de Arctic onoverkomelijke schade opliep.
In de reddingsboten pasten in totaal 180 mensen. Doordat ze echter met grote haast in zee werden gelaten en ze voor het grootste gedeelte door de bemanningsleden werden opgeëist, werden de meeste passagiers aan hun lot overgelaten. Ongeveer 350 mensen kwamen om bij de ramp en slechts 24 mannelijke passagiers en ongeveer 60 bemanningsleden kwamen levend aan wal.
De kapitein van het schip, James Luce, ging met het schip ten onder, staand bovenop een houten hut. Doordat het schip echter onder water in tweeën brak, kon hij zich aan een wrakstuk vastklampen. Twee dagen later werd hij levend uit zee gehaald. De kapitein werd later als held ontvangen, omdat hij geprobeerd had de rebellerende bemanningsleden onder controle te krijgen. De overlevende bemanningsleden werden echter minder vriendelijk onthaald. Er werd publiekelijk schande gesproken over de behandeling van de vrouwen en kinderen aan boord van de Arctic. De traditie van het redden van ‘vrouwen en kinderen eerst’ bij een maritieme ramp is een reactie op dit onrecht.
