Het Guinness Book of World Records

Sinds 13 mei 2014 is radiomaker Giel Beelen bezig met een recordpoging radio maken. Beelen is van plan het bestaande record van 190 uur radio maken achter elkaar te verbreken. Dergelijke wereldrecords komen terecht in het Guinness Book of World Records. Dit boek bestaat sinds 1955 en omvat duizenden records in allerlei kunsten, techniek en sporten.

De aanzet voor het Guinness Book of Records

In november 1951 was Sir Hugh Beaver in Ierland samen met een stel vrienden aan het jagen op kievieten. Die avond na de jachtpartij discussieerde het gezelschap of de kieviet de snelste vogel in Europa was. Door gebrek aan bewijs kon de discussie door geen van hen gewonnen worden. Dit bracht Beaver op een idee. Waarom was er geen boek met daarin records, zodat dergelijke discussies onderbouwd gevoerd konden worden?

Uitgave Guinness Book of Records

Het kieviet-vraagstuk leidde ertoe dat Beaver gezamenlijk met zijn vrienden Norris en Ross McWhirter een Londens feitenbureau contacteerde. Samen maakten zij lijsten van records en dit resulteerde in een 198 pagina’s tellend boekje. Op 27 augustus 1955 werd de eerste uitgave gepubliceerd en met Kerstmis dat jaar was het eerste Guinness Book of World Records een echte bestseller geworden. Opmerkelijk is dat de vraag die aanleiding gaf tot het maken van het boek, namelijk welke vogel de snelste was in Europa, pas in de 36e editie in 1989 beantwoord werd. De kieviet werd hierbij van de troon gestoten door de rode hoen, met een recordsnelheid van 92,8 tot 100,8 kilometer per uur.

Herkomst naam

Toen de heren in 1954 aan het werk waren in het feitenbureau in Londen werden ze uitgenodigd door de Guinness bierbrouwerij. Na het vertellen van hun plannen voor een recordboek was het bestuur van Guinness onmiddellijk enthousiast. Het bestuur stelde voor om als financiers van het boek te fungeren en zo werd de naam Guinness Book of World Records geboren.

Feiten verzamelen

Voor het maken van het recordboek was veel informatie nodig. Er werden brieven gestuurd naar botanisten, zoölogen, criminologen, economen en vele andere specialisten. Allemaal met vragen over de records binnen hun vakgebied. De gebroeders McWhirter hadden een speciale manier om aan deze informatie te komen, want zij vroegen niet rechtstreeks naar records. Ze hadden gemerkt dat de experts eerder geneigd waren een verbetering te geven dan om zomaar feitelijkheden met hen te delen. Dus stelden zij hun brieven op met de vraag of bepaalde informatie klopte, wat vaak niet het geval was, en dan kregen ze tekst en uitleg van de experts die de echte feiten gaven.

Recordpogingen

Vanaf de eerste uitgave was het recordboek een daverend succes. Door de groeiende populariteit besloten de makers meer records toe te voegen. De huidige records zijn hoofdzakelijk menselijke records, zoals eetrecords, langste en kleinste mensen, de grootste tumor, het meest getatoeëerd en andere wetenswaardigheden. Naarmate de bekendheid van het boek toenam gingen steeds meer mensen proberen een record te breken zodat zij in het boek kwamen te staan. Vanwege deze reden heeft het Guinness Book of World Records een aantal ethische en veiligheidsvoorwaarden aan de records gesteld. 59 jaar na het verschijnen van de eerste editie is het Guinness Book of World Records nog steeds razend populair bij een wereldwijd publiek.