Het Polygoonjournaal

Je hebt  het vast wel geprobeerd: praten met de krakende en statige radiostem van Philip Bloemendal. Philip Bloemendal is vooral bekend als de stem van het Polygoonjournaal. Vanaf 1920 was het Polygoonjournaal een belangrijke nieuwsbron voor veel Nederlanders. Televisies waren er nog niet, dus werd het journaal uitgezonden in de bioscoop. Het Polygoonjournaal bestond uit zowel het Neêrlands Nieuws als het Polygoon Wereldnieuws.

Het begin van het Polygoonjournaal

Het eerste Polygoonjournaal werd uitgezonden in januari 1924. ‘Hollandsch Nieuws’ werd toen nog maar wekelijks in de bioscopen vertoond. Van alle kanten bleek het een doorbraak voor zowel de journalistiek als de filmindustrie. Geluid werd er eerder nooit in films gebruikt, tot dit in de jaren 30 een doorbraak vormde. Hierdoor kreeg het nieuws nog meer dimensie.

Vooroorlogse uitzendingen

Een groot verschil met onze hedendaagse nieuwsuitzendingen, is de onderwerpkeuze. Objectiviteit en betrouwbaarheid stonden weliswaar voorop bij het Polygoonjournaal, maar het moest niet te ingewikkeld worden voor de kijker. Hierom werd er gekozen voor aantrekkelijke beelden en onderwerpen die vrij makkelijk te begrijpen waren. De makers wilden namelijk voorkomen dat het publiek zich niet zo in de productie kon vinden. Dus was het bijna altijd mooi weer in Nederland en vielen crises wel mee. Het ging voornamelijk om de mooie beelden; zelfs tijdens de Duitse inval van 1940. Ondertussen was er een flinke strijd bij cameramannen onderling. Dit resulteerde in vechtende cameramannen die op locatie op de vuist gingen met hun concurrent. Ook werd de verkoop aan bioscopen bepaald niet op een milde toon uitgevoerd.

Polygoonjournaal  in de Tweede Wereldoorlog

Tijdens de Tweede Wereldoorlog ging de productie van het Polygoon Journaal gewoon door. Zoals bij veel journalistieke platformen, kwam ook hier Duitse propaganda in voor. De journaals waren sterk gekleurd, en items werden voorzien van stevige marsmuziek op de achtergrond. Het zorgde tijdens en na de oorlog voor veel kritiek. Wanneer Mussert of Seys-Inquart op beeld verschenen, werden zij ongegeneerd door het publiek uitgejoeld. Iets wat een hoogtepunt bereikte toen het Polygoon journaal in 1943 de begrafenis van vermoorde NSB-er Seyffardt behandelde. Het publiek verzette zich zo tegen de uitzending, dat de bezetter maatregelen trof. Voortaan bleven de bioscooplichten aan tijdens de voorstelling, zodat de bezetter konden zien of iedereen zich wel netjes gedroeg. De uitzendingen resulteerden na de oorlog wederom voor veel kritiek op de redactie, die hiermee zouden hebben meegewerkt met de bezetter.

Polygoonjournaal na de oorlog

Na de oorlog werd het Polygoon journaal succesvoller dan ooit. Vanaf dat moment begon tevens de carrière van Philip Bloemendal bij het Polygoon journaal, die  later uit zou groeien tot hét boegbeeld. Vooral zijn stemgeluid werd iets wat mensen typeerden met het Polygoon journaal. De opkomst van de televisie was een belangrijke verandering voor het Polygoonjournaal, doordat mensen het journaal ook voortaan vanuit huis konden bekijken. Het journaal dreigde hierom later te verdwijnen, door een gebrek aan inkomsten. Dit zorgde voor zoveel weerstand bij het volk en moest de overheid zich hier wel op aanpassen, waardoor het journaal door middel van subsidies tot ’84 in stand werd gehouden. Hierna werd het journaal definitief ingehaald door televisie journaals. Na het verdwijnen van het Polygoonjournaal in 1987 kwam het filmarchief in handen van de NOS. https://www.youtube.com/watch?v=-OMrcRokc3Q