Jamaicaanse Maroons: de eerste vrije zwarte gemeenschappen in Amerika

De Jamaicaanse regering wil de wet die het toestaat om zweepslagen aan gevangenen te geven afschaffen. De wet stamt nog uit de koloniale tijd van de slavernij op het eiland. Sommige van deze slaven wisten te ontsnappen, waarna zij zich vestigden in de binnenlanden. Deze slaven werden door de Britten Maroons genoemd en vormden de eerste vrije zwarte gemeenschappen in Amerika.

Jamaica was voor de komst van de Spanjaarden bewoond door enkele indianenstammen. In 1509 kwamen deze stammen voor het eerst in aanraking met Spaanse kolonisten, die zich vestigden bij St. Anne’s Bay. Jamaica bleef daarna bijna 150 jaar een Spaanse kolonie, totdat de Britten het eiland in 1655 veroverden en Jamaica onderdeel uit ging maken van het Britse Rijk.

Maroons

Als gevolg van de verovering van Jamaica door de Britten vluchtten veel Spaanse kolonisten van het eiland. Zij lieten hierbij hun slaven achter, waarvan een deel de Jamaicaanse binnenlanden invluchtte. Hier vestigden zij zich samen bij de Taínos, een indianenstam die op de vlucht voor de Spanjaarden ook de binnenlanden in was getrokken. De Britten gingen deze gevluchte slaven aanduiden als Maroons, een verbastering van het Spaanse cimarrón, wat iets betekende als ‘de vluchtelingen in de bergen’.

Maroon oorlogen

In de decennia na de Britse verovering kregen de Maroons grote stukken van de Jamaicaanse binnenlanden in handen, waar zij de eerste vrije zwarte gemeenschappen op het Amerikaanse continent vormden. Zij overleefden door landbouw en het plunderen van plantages. Deze aanvallen op de plantages leidden in 1731 tot de Eerste Maroon Oorlog. In deze oorlog konden de Britten de Maroons niet verslaan, waarna het in 1741 tot een vredesverdrag kwam. Hierin werd besloten dat de Maroons bepaalde gebieden mochten houden en dat zij geen ontsnapte slaven in hun gemeenschap op zouden nemen. Dit leidde echter tot tegenstellingen tussen de Maroons en de rest van de zwarte gemeenschap en ook tot ontevredenheid onder de Maroons. In 1795 brak er opnieuw oorlog uit tussen de Britten en de Maroons.

Deportatie

Deze Tweede Maroon Oorlog wisten de Britten wel te winnen en in 1796 waren alle Maroon nederzettingen, op één na, verwoest. De Maroons besloten zich over te geven, op de voorwaarde dat zij niet gedeporteerd zouden worden. De Britten hielden zich echter niet aan deze afspraak, waarna 568 Maroon werden gedeporteerd naar Halifax op het Canadese Nova Scotia. In het koude Canada konden de Maroons echter niet aarden, waarna de Britten in 1800 besloten hen over te brengen naar Freetown in Sierra Leone. De Maroons konden ook niet wennen aan de omstandigheden in Afrika en in 1841 was negentig procent van hen weer terug verhuisd naar Jamaica, waar ze werk vonden op de plantages.

Tegenwoordig vormen de Maroons nog steeds een eigen gemeenschap met een andere cultuur dan die van de zwarte Jamaicanen. Een groot deel van de bevolking van Jamaica is afkomstig van slaven, die pas vrij werden na de afschaffing van de slavernij. De straf van het geven van zweepslagen stamt ook nog uit deze tijd.