Op 24 augustus jarig door de eeuwen heen
Elk van hen was een machtig persoon die een belangrijke rol heeft gespeeld in de wereld. Toch zouden ze niks met elkaar gemeen hebben, ware het niet dat ze alledrie geboren zijn op 24 augustus.
Willem Frederik van Oranje-Nassau (1772 - 1843) was de eerste koning der Nederlanden en groothertog van Luxemburg. Hij werd geboren op 24 augustus 1722. Hij regeerde van 1815 tot 1840. Na de oorlog tegen Napoleon was Nederland in een economisch dal geraakt, een situatie die Willem niet wist te verbeteren. Hoewel zijn eigen vermogen steeg, leed het volk hieronder. Het was ook onder hem dat Nederland en België samengevoegd werden tot één staat, terwijl het Belgische volk juist streefde naar onafhankelijkheid. In 1840 trad Willem af, voornamelijk wegens de scheiding van België en Nederland, en liet wederom een economisch onstabiel Nederland na aan zijn zoon Willem II. Hij overleed op 71-jarige leeftijd in Berlijn op 12 december 1843.
Fernand Braudel (1902 - 1985) was een Frans historicus die vooral bekend werd door het opvoeren van de reputatie van de Annales-school, een richting in de geschiedschrijving die zich voornamelijk tegen de Marxistische historiografie keerde. Het zou de belangrijkste drijfveer van historische wetenschap in Frankrijk worden. Braudel werd geboren op 24 augustus 1902 geboren en begon zijn carrière als leraar in Algiers en later in Sao Paulo. In 1984 werd hij verkozen tot lid van de Franse Academie. Hij was auteur van veel historische werken, waaronder La Méditerranée et le Monde Méditerranéen à l'époque de Philippe II, en combineerde geschiedwetenschap in zijn werk met economie, antropologie en geografie. Hij overleed op 27 november 1985.
Yasser Arafat (1929 - 1985) was een President van de Palestijnse Autoriteit. Hoewel hij altijd beweerde dat hij geboren was in Jeruzalem, wees een vondst van zijn geboortebewijs uit dat hij in Caïro geboren is op 24 augustus 1929. Arafat richtte in 1959 de Palestijnse Fatah-beweging op, aanvankelijk bedoelt als politieke beweging. Later zou deze groepering veel aanslagen op burgerlijke doelen plegen en bleek Arafat ook medeplichtig te zijn aan het Bloedbad van München in 1972. Maar in de jaren negentig sloeg hij een andere weg in. Toen hij Israël in 1994 als staat erkende, zorgde dat voor een dooi in de betrekkingen tussen Israël en de Palestijnse gebieden. Hij ontving daar de nobelprijs voor de vrede voor. Het mocht echter niet baten, want in 2000 laaide het wederzijdse geweld weer op. In 2004 ging Arafats gezondheid snel achteruit, wat leidde tot zijn overlijden op 11 november 2004 op 75-jarige leeftijd.
