Slag bij de Milvische Brug

Dit artikel is onvolledig, een uitgebreider artikel over hetzelfde onderwerp is hier te vinden.

Aan de vooravond van de slag bij de Milvische Brug op 28 oktober 312 krijgt keizer Constantijn de Grote een openbaring waardoor hij zich tot het christendom bekeert. In de lucht verschijnt een verlicht kruis met de Griekse woorden "Εν Τούτῳ Νίκα", ‘In dit teken zul je veroveren.’

In 293 had keizer Diocletianus de crisis in de derde eeuw bestreden en de tetrarchie ingesteld. Dit was een vorm van regeren waarbij er vier machthebbers waren. Zowel het westen als het oosten van het Romeinse rijk kende een eigen keizer, de Augustus, die een vaste troonopvolger had, de Caesar. Deze vorm van regeren zorgde echter voor veel rivaliteit. In 305 deed Diocletianus afstand van de troon en begonnen zijn opvolgers met elkaar te strijden. Maxentius werd uitgeroepen tot keizer van de westelijke helft van het rijk, terwijl Galerius dit werd in het oostelijk deel. Constantijn werd echter door zijn troepen in Brittannia uitgeroepen tot keizer. Hierdoor waren er in feite drie keizers in het rijk, die elk een eigen grondgebied hadden. De antieke bronnen beschrijven dat Constantijn de Grote een visioen kreeg, waardoor hij zich tot het christendom bekeerde. Na dit visioen zou hij zijn soldaten dan wel het Chi-Ro symbool, dit is een symbool dat de eerste twee letters van Christus’ naam combineert, of het christelijke kruis op hun schilden hebben laten schilderen. Hierna zou hij de strijd zijn aangegaan met Maxentius bij de Milvische Brug over de Tiber, nabij Rome. In 312 besloot Constantijn om Maxentius van zijn troon in Rome te stoten. Bij de Milvische Brug kwam het op 28 oktober tot een beslissende slag. Maxentius was de brug vanuit Rome overgestoken en wachtte daar Constantijn op. Het leger van Maxentius werd beslissend verslagen en er was slechts één weg terug: over de reeds beschadigde brug. De brug begaf het onder het gewicht van het leger van Maxentius, die zelf met een groot deel van zijn leger verdronk in de Tiber. Na de slag was Constantijn de keizer over het gehele westelijke deel van het Romeinse rijk. Hierna zou de ondertussen christelijke Constantijn het hele Romeinse rijk in handen krijgen en zo de weg vrij maken voor het christendom in Europa.