Slag bij Stirling Bridge in de eerste Schotse onafhankelijkheidsoorlog

Op 11 september 1297 vindt de slag bij Stirling Bridge plaats in de eerste Schotse onafhankelijkheidsoorlog. De Engelsen denken een makkelijke overwinning te gaan boeken maar komen voor een verrassing te staan. Want de Schotten onder leiding van William Wallace hebben een plan.

Nadat koning Alexander III van Schotland in 1286 overleed brak er een onrustige periode aan. De enige erfgenaam van de Schotse troon was zijn driejarige kleindochter Margaret, ze sterft echter ook snel. Er waren nu dertien families die claimden recht op de troon te hebben, het conflict dreigde uit te lopen op een burgeroorlog. De hulp van koning Edward I van Engeland werd ingeroepen om zo tot een oplossing te komen. Edward had echter al langer de ambitie om alle Britse eilanden te verenigen en bij zijn rijk in te wijden. In 1282 veroverde hij namelijk al Wales.

Slag bij Stirling Bridge

De strijd die de Schotten voerden tegen de Engelsen worden de Schotse onafhankelijkheidsoorlogen genoemd deze begonnen met de Engelse inval in Schotland in 1296 en duurde tot 1328. Op 27 april 1296 vond de slag bij Dunbar plaats, de Schotten werden verpletterend verslagen door de Engelsen. Toen de twee partijen elkaar troffen op 11 september 1297 bij Stirling Bridge waren de Engelsen er zeker van dat ze slag zouden winnen. De Schotten onder leiding van William Wallace en Andrew Moray en de Engelsen onder leiding van John de Warenne en Hugh de Cressingham waren klaar voor de strijd. De Schotten wachtten tot de cavalerie van de Engelsen over de brug was en sloten ze in waarna ze werden afgeslacht. De Engelsen waren geschrokken en konden nog weinig uitrichten. De overwinning was voor de Schotten, bijzonder was dat voor het eerst werd aangetoond dat onder de juiste omstandigheden de infanterie de cavalerie kon verslaan.