Moordaanslag op koning Leopold II
Brussel 1902 – Op een koude november ochtend besluit de Italiaanse anarchist Gennaro Rubino dat het tijd is voor zijn heldendaad. Hij is van plan een lid van een Europees koningshuis om te brengen en daarmee een revolutie in Europa te ontketenen. Op 15 november 1902 pleegt Gennaro Rubino een moordaanslag op de Belgische koning Leopold II.
Gennaro Rubino werd op 23 november 1859 geboren in het Italiaanse dorpje Bitonto. Al op jonge leeftijd verliet Rubino het ouderlijk huis en begon hij een bestaan als bedelaar. In 1878 werd hij gerekruteerd in het Italiaanse leger, maar ook hier voelde Rubino zich niet thuis. Hij schreef een aantal kritische artikelen over zijn gezagshebbers en werd daarvoor in 1884 veroordeeld tot een celstraf van vijf jaar. Niet lang na zijn vrijlating kwam Rubino vanwege zijn radicale gedachtegoed opnieuw in aanraking met de Italiaanse justitie, maar hij besloot het land te ontvluchten voordat hij veroordeeld kon worden. Rubino vestigde zich uiteindelijk in Londen, waar hij benaderd werd door de Italiaanse geheime politie. Ze vroegen hem om een aantal anarchistische organisaties in Engeland te bespioneren, maar Rubino raakte al snel zelf gefascineerd door het anarchisme. In mei 1902 werden zijn banden met de Italiaanse geheime dienst echter ontdekt door de anarchisten, waardoor ze hem beschouwden als een infiltrant. Rubino besloot daarop zijn overtuiging voor het anarchisme te bewijzen door een lid van een koningshuis om het leven te brengen en daarmee een revolutie te ontketenen. Omdat de Engelse koning Eduard VII te populair was, koos hij voor koning Leopold II van België. De Belgische heerser had in de lente van 1902 een staking hard onderdrukt, dus Rubino was overtuigd dat de Belgische bevolking toe was aan een revolutie. Op de ochtend van 15 november 1902 besloot Rubino zijn plan te voltrekken. Kortdaarvoor had hij al een aantal kaarten met afbeeldingen van de Koninklijke familie gekocht, zodat hij zeker wist wie hij neer moest schieten. Toen Leopold in een optocht voorbij kwam opende Rubino het vuur, maar geen van zijn drie schoten wist de koning te raken en de Italiaans werd al snel overmeesterd door enkele omstanders. Een jaar later werd Rubino schuldig bevonden en veroordeeld tot levenslange opsluiting. Tijdens zijn gevangenisstraf schreef hij het boek ‘Hoe ik op het idee kwam een koning te vermoorden’, dat hij besloot met de zin ‘Om die redenen vertrok ik naar België, om tegelijk met mijn eigen ellende, de ellende van de proletariërs te wreken, en de koning te doden, in de hoop op een revolutie.’
