Herkomst van het levende standbeeld

In Amsterdam heeft de politie de vele levende standbeelden op de Dam gecontroleerd. Gekeken werd of de standbeelden wel een vergunning hadden. De artiesten zouden volgens ondernemers in de buurt veel overlast veroorzaken. De eerste levende standbeelden deden zich voor in de 19e eeuw, in de vorm van tableaux vivants, levende schilderijen.

Voor de komst van radio, film en televisie waren tableaux vivants een populaire vorm van entertainment. Aanvankelijk werd het format vaak gebruikt om met een groep mensen een schilderij precies na te bootsen om zo het vaak arme publiek de mogelijkheid te bieden een schilderij op een begrijpelijke manier te laten zien. In Engeland was het tijdens de Victoriaanse tijd (1837-1901) zelfs een verplichte activiteit  voor basisschoolkinderen, die hun  mimiek en concentratie moesten oefenen door zelf als levend standbeeld te poseren.

Met de komst van nieuwe media in de 20e eeuw stierf de tableau vivant langzaam uit. De groepen acteurs die de ‘schilderijen’ maakten, werden steeds kleiner. De groepen, die eigenlijk bestonden uit verschillende levende standbeelden, begonnen uit elkaar te vallen. Na de Tweede Wereldoorlog verscheen in de beroemde Franse film Les enfants du paradis (1945) echter een scene met een levend standbeeld, wat het beroep wat nieuw leven inblies. In de jaren’60 werden de Britse artiesten Gilbert en George bijvoorbeeld wereldberoemd met hun standbeeld-act.

In de jaren ’90 kwamen de eerste levende standbeelden zoals we ze nu kennen op de Amsterdamse Dam staan. De Gemeente maakte eerder dit jaar bekend de artiesten harder te willen aanpakken. Zonder vergunning is het nu niet langer toe te staan om je kunsten als standbeeld op de Dam ten toon te spreiden. Vorig jaar werden al meer dan 200 illegale artiesten op de bon geslingerd. Veel van hen zijn afkomstig uit Roemenië en worden elke ochtend in groepen met een busje op de Dam afgeleverd.