Lou de Palingboer en zijn sekte
In landen om ons heen zijn de regels veel strenger. Daarom komen die clubs hier naar toe.
Aldus hulpverlener Sjoukje Drenth-Bruintje die mensen behandelt die slachtoffer zijn geworden van een sekte. Er is een speciaal meldpunt geopend voor slachtoffers van sektes in Nederland. Sektes zijn geen nieuw fenomeen. Een bekende Nederlandse sekteleider in de jaren ’50 en ’60 was Lou de Palingboer.
Lou werd geboren als Louwrens Voorthuijzen op 19 februari 1898. Hij kwam uit een streng gereformeerd milieu en werd beroepsvisser. In 1927 maakte Voorthuijzen een mystieke ervaring mee. Hij claimde een ster te hebben gezien en een tekst te hebben gehoord over ‘het teken van de Zoon des mensen’, ook liep hij over een poel drijfzand zonder er in weg te zakken.
Voorthuijzen ontmoette in de jaren ’40 Mien Wiertz met wie hij een relatie kreeg. Zij hoorde van Louwrens’ mystieke ervaring en was er van overtuigd dat Voorthuijzen God was. Ze meende dat Voorthuijzen de mensheid van de duivel kon redden. In 1950 had Voorthuijzen een nieuwe mystieke ervaring. Hij verkocht zijn vissersboten en ging als ‘Lou de Palingboer’ op de Amsterdamse Dappermarkt vis verkopen. Hij vertelde mensen dat hij de opstandeling van Jezus Christus was. Ook hield hij openbare preken in Amsterdam. Hij kreeg volgelingen met wie hij zich in een huis in Muiderberg vestigde. Er ontstond een hiërarchische groep met Lou als leider.
De groep bestond onder andere uit metgezellinnen, engelen, zonen en dochters en telde op het hoogtepunt uit ongeveer 600 mensen. Lou raakte betrokken bij een aantal echtscheidingszaken, omdat sommige volgelingen scheidden als hun echtgenoot of echtgenote niet in Lou geloofde. Lou en zijn volgelingen meenden dat ze geen medische hulp nodig hadden, omdat zij het ware volk van God waren. Door deze weigering van medische hulp overleed een kind van één van zijn volgelingen na 14 maanden, waarop Lou tot één dag gevangenisstraf werd veroordeeld.
Nadat Lou in 1968 weigerde te getuigen in een rechtszaak over een echtscheiding, vertrokken Lou en zijn volgelingen naar België. Lou meende overigens onsterfelijk te zijn en zijn volgelingen geloofden dit. Hij werd echter wel ziek. Op 23 maart 1968 stierf Lou de Palingboer aan de gevolgen van een longontsteking, waarmee hij zijn volgelingen in verwarring achterliet.
De groep rond Lou de Palingboer kreeg veel media-aandacht en was in Nederland een bekende ‘sekte’. Het nieuwe meldpunt voor slachtoffers van sektes wordt opgericht omdat het vermoeden bestaat dat er nog steeds sektes in Nederland actief zijn.
