Hoe Padel uitgroeide tot een internationale sport
De sport padel is helemaal hot en happening. Het aantal padelbanen groeit als kool en alsnog moeten sporters soms jaren op wachtlijsten staan voor ze lid kunnen worden van een padelvereniging. Hoe is de sport ontstaan en zo snel zo enorm populair geworden?
Wat is padel?
Eerst even een kleine uitleg. Padel is een sport die zich oneerbiedig een beetje laat omschrijven als een combinatie tussen tennis en squash. De spelers slaan met een racket een bal over een laag net in het midden van het veld. Dat veld lijkt op een tennisveld, maar is wel een stuk kleiner – al is het nog niet zo klein als een squashbaan. Het veld wordt begrensd door muren – meestal glazen wanden – die gebruikt mogen worden in het spel – net als bij squash. Daardoor kan de bal alle kanten op. Omdat het spel gespeeld wordt met teams van twee tegen twee, levert dat een dynamisch spel op, dat niet alleen om de sportiviteit draait, maar ook om inzicht, tactiek en teamwork. Maar als je een blik in de catalogus van een padel-speciaalzaak zoals Padeldistrict werpt, zie je dat het materiaal ook een beetje anders is. De rackets zijn geen rackets met ‘snaren’, zoals een tennisracket of batmintonracket. De rackets bestaan uit één plaat, met gaatjes erin.
Padel is in weinig tijd razendpopulair geworden. Hoewel het de laatste jaren in Nederland erg populair is geworden, is padel vooral in Zuid-Amerika en Spanje al decennialang al een van de populairste sporten. En dat verraadt – net als de naam – de herkomst van het spel. Padel is namelijk bedacht in Mexico.
De uitvinding van padel
De ‘uitvinding’ van Padel wordt toegeschreven aan een rijke Mexicaanse zakenman. Naar verluidt zou Enrique Corcuera zijn eigen squashbaan een beetje hebben verbouwd en aan het spel dat hij daar speelde, nieuwe spelelementen hebben toegevoegd, waardoor het spel padel ontstond. Het spel zag er toen nog wel een beetje anders uit. De padel rackets van toen leken meer op grote tafeltennisbatjes en de baan was nog niet omgeven door grote glazen wanden – maar door kale muren. De eerste baan was immers bij Enrique Cocuera in zijn eigen huis.
Hoewel Enrique Corcuera het spel bedacht, was hij niet de persoon die zorgde voor de doorbraak van het spel. Dat was Alfonso de Hohelohe-Langenburg. Een Spaanse zakenman met een hoge adellijke achtergrond. Echter, belangrijker dan die adellijke titels was het zakenimperium van De Hohelohe-Langeburg. Daaronder vielen een aantal grote resorts in Marbella en aan de Costa del Sol, gebieden die mede dankzij die resorts uitgroeiden tot populaire vakantiebestemmingen.
Sport voor de elite
De Hohelohe-Langenburg was goed bevriend met Enrique Corcuera en leerde zodoende het spel kennen op Corcurea’s privé-padelbaan. Hij zou het spel fantastisch hebben gevonden en introduceerde het spel in zijn luxe vakantieresorts. Hij verzon nog een aantal aanpassingen op het spel waardoor het nog wat competitiever werd en ontwikkelde op die manier een spelletje dat erg populair werd bij de vakantiegangers in zijn resorts – vooral leden van de rijke jetset. Daarmee zette hij een gestage verspreiding van het spel in gang. Mensen namen het mee naar huis en via tennisverenigingen werd het spel steeds populairder.
Hoewel het spel dus bedacht was in Mexico, werd het Spaanse Marbella het ‘centrum’ van padel en zodoende werd het spel vooral in Spanje snel populair. Mede dankzij de spelers: vaak rijke en beroemde mensen met veel aanzien in het land. Het tweede land waar padel snel groeide, was Argentinië. Daar groeide padel in de jaren 70 en 80 uit tot een van de populairste sporten van het land en in zowel Spanje als Argentinië werd het – kijkend naar het aantal recreatieve sporters – de populairste sport na voetbal. Nadat in het begin van de jaren 90 ook de toenmalige Spaanse premier regelmatig op de padelbaan te zien was, kreeg de sport ook buiten de Spaanstalige landen meer aandacht – en aanzien.
Groeiende populariteit
Na de eeuwwisseling zorgde dat ervoor dat er genoeg interesse in het spel was, dat er internationale competities ontstonden. Dat de winnaar van die competitie nog lange tijd steevast uit Spanje of Argentinië kwam, deed daar niks aan af. Padel groeide en groeide en in 2014 werd vastgesteld dat er wereldwijd zo’n tien miljoen mensen padel speelden. Tien jaar schat de Internationale Padel Federatie dat dat aantal is opgelopen tot ongeveer 25 miljoen.
Maar het spel dat tegenwoordig gespeeld wordt, is wel een beetje anders dan het spelletje dat Enrique Corcuera op zijn eigen baan speelde. De baan is anders – betonnen wanden hebben plaatsgemaakt voor glazen wanden of andere muren waar het publiek makkelijk doorheen kan kijken. Ook het materiaal is veranderd. Zo bestaan er verschillende types racket voor verschillende speelstijlen. Iemand die graag aanvallend speelt, kiest een ander racket dan iemand die een meer verdedigende speelstijl heeft. Dat laat zien dat Padel een grote ontwikkeling heeft doorgemaakt en hoewel vaak gezegd wordt dat de relatieve eenvoud van het spel aan de basis ligt van de populariteit van padel, zou het ook kunnen dat die continue ontwikkeling van het spel ook een grote bijdrage levert.
