Maori en de eilanden van Nieuw-Zeeland
Nieuw-Zeelands grootste eilanden hebben een officiële naam gekregen. Ze heten nu officieel Zuidereiland en Noordereiland. De Maori-namen van de eilanden namelijk Te Ika-a-Maui en Te Wai-pounamu mogen ook gebruikt worden. Het Maori volk woont namelijk al eeuwen in Nieuw-Zeeland en bevolkte het gebied al voordat de Europeanen er in 1642 kwamen.
Het Maori volk is niet de oorspronkelijke bevolking van Nieuw-Zeeland. Ze kwamen in de 6e eeuw namelijk van de eilandengroep Polynesië naar Nieuw-Zeeland. Met grote kano’s die ze waka’s noemden, voeren ze naar een nieuw land, omdat ze op zoek waren naar vruchtbare grond. Ze zagen vanuit hun boten een grote strook land met witte wolken erboven en noemden hun nieuwe thuis Aotearoa, wat ook wel land van de lange witte wolk betekent. Het Maori volk verspreidde zich over Nieuw-Zeeland en concentreerde zich in verschillende stammen.
Europeanen in Nieuw-Zeeland
In 1642 ontdekte de Nederlander Abel Tasman het gebied en noemde het Nieuw-Zeeland. Het was voor de Europeanen nog onbekend terrein en deze nieuwkomers zouden het leven van de Maori in grote mate gaan beïnvloeden. Vanaf 1642 kwamen Fransen, Britten en Amerikanen naar het land. Aan de ene kant waren de Maori’s onder de indruk van al de mooie en nieuwe voorwerpen zoals wapens en kleding die de Europeanen meebrachten maar anderzijds zagen ze hen als een bedreiging. De Europeanen eigenden zich stukken land toe waar de Maori’s al jaren woonden en die voor hen heilig waren.
Verdrag van Waitangi
Op 6 februari 1840 werd het Verdrag van Waitangi getekend om de problemen rondom de verdeling van land voorgoed op te lossen. Een aantal vertegenwoordigers van het Britse Rijk en een groep Maori stamhoofden spraken af dat Nieuw-Zeeland voortaan een onafhankelijke Britse kolonie zou zijn en dat de Maori bevolking het land dat door hen bewoond werd, mocht houden. In 1856 kreeg de Maori bevolking een koning genaamd Potatau I. Deze koning moest ervoor zorgen dat het Maori volk verenigd werd onder een leider en zo sterk kon staan tegen buitenstaanders. Doordat het verdrag was opgesteld in Maori taal en in het Engels waren de afspraken niet helemaal duidelijk. De Maori hadden geen woord voor soevereiniteit en dit kwam in de Maori versie van het verdrag dus niet voor. Doordat de afspraken door beide partijen anders geïnterpreteerd werden, brak in 1860 de Landenoorlog (1860- 1869) uit waarbij de Maori hun grondgebied bleven verdedigen. Door oorlog en ziekte ging het in deze periode slecht met de Maori en nam het aantal Maori’s sterk af. Pas in de 20e eeuw steeg het aantal Maori’s weer.er.
Zuidereiland en Noordereiland
Nieuw-Zeeland bestaat uit twee verschillende eilanden die worden gescheiden van elkaar door de zeestraat Cook. Noordereiland is dichtbevolkter dan Zuidereiland en de hoofdstad Wellington bevindt zich dan ook op dit gedeelte van het land. Zuidereiland is een veel rustiger gebied. De eilanden werden door de bevolking al lang Zuidereiland en Noordeiland genoemd maar nu zijn de namen ook officieel erkend. De Maori noemen Zuidereiland in hun eigen taal Te Wai-pounamu en Noordereiland Te Ika-a-Maui.
