Scottsboro Boys, rechterlijke dwalingen in de jaren dertig

De Alabama Board of Pardons and Paroles heeft postuum excuus gemaakt voor de onterechte veroordelingen in de zaak van Scottsboro Boys uit de jaren ’30. Een groep zwarte mannen werd ten onrechte veroordeeld voor de verkrachting van twee blanke vrouwen. De mannen maakten deel uit van een groep van negen zwarte mannen die opgepakt werden in de zaak, ze werden bekend onder de naam Scottsboro Boys.

Verkrachtingszaak

Op 25 maart 1931 raakte een groep blanke tieners slaags met een groep zwarte tieners in een trein die van Chattanooga naar Memphis reed. De blanke tieners verlieten de trein en meldde bij de politie dat ze aangevallen waren door een groep donkere mannen. De politie doorzocht vervolgens de trein en vond daar de groep mannen. Tevens waren er twee blanke vrouwen aanwezig: Ruby Bates en Victoria Price. Ze beweerden dat ze verkracht waren door de mannen. De negenkoppige groep werd gearresteerd en naar de gevangenis gebracht waar ze hun proces moesten afwachten.

Doodstraf

Clarence Norris (19), Charlie Weems (16), Ozie Powell (16), Willie Roberson (16), Eugene Williams (13), Olen Montgomery (17), Andy Wright (19), Haywood Patterson (18) en Roy Wright (13) moesten begin april 1931 voorkomen in de rechtszaal in Scottsboro voor de zaak tegen hen. Alle mannen behalve Roy Wright werden schuldig bevonden door een jury die enkel bestond uit blanken. De mannen kregen de doodstraf. Het was een gehaast proces en de verdachten kregen amper juridische ondersteuning.

Hoger beroep

De Amerikaanse Communistische Partij hoorde van de gebeurtenissen in Alabama en bood de veroordeelden hulp. Ze kregen het voor elkaar dat de zaak in hoger beroep behandeld zou worden. In maart 1932 kwam de zaak voor bij het Hooggerechtshof van Alabama. Tijdens de rechtszaak opperde het gerechtshoofd John C. Anderson dat de Scottsboro Boys geen eerlijk proces hadden gehad, er geen onpartijdige jury was geweest en de mannen niet eerlijk veroordeeld waren. De zaak werd daarop teruggegeven aan de lagere gerechtsinstantie waar ze eerder behandeld was. Er werd een nieuwe rechtszaak opgezet die deze keer plaats zou vinden in Decatur. Tijdens deze rechtszaak in oktober 1932 bekende Ruby Bates echter dat de verkrachtingen nooit hadden plaatsgevonden en de vrouwen deze verzonnen hadden.

Nieuwe vonnissen

Er kwam wederom een nieuwe rechtszaak, omdat gebleken was dat de slachtoffers gelogen hadden. Dit proces duurde van november 1933 tot juli 1937. Eind juli werd er een nieuwe uitspraak gedaan in de zaak. Willie Roberson, Olen Montgomery, Eugene Williams en Roy Wright werden vrijgesproken. Andrew Wright, Charlie Weems, Ozie Powell en Haywood Patterson werden veroordeeld tot gevangenisstraffen en kwamen in de loop van de jaren ’40 en ’50 vrij. Clarence Norris kreeg opnieuw de doodstraf opgelegd, maar ontsnapte uit de gevangenis in 1946. In 1976 werd hij opgespoord, waarna hij alsnog werd vrijgesproken.

De zaak maakte een einde aan het bestaan van blanke jury’s in het zuiden van de Verenigde Staten. De zaak wordt nu beschouwd als rechterlijke dwaling.