Slag bij Westrozebeke vindt plaats

Op 27 november 1382 bevechten een Frans leger en een Vlaams leger elkaar in de Slag bij Westrozebeke. De slag maakte deel uit van de Gentse Oorlog (1379-1385) waarbij de stad Gent in opstand kwam tegen het Franse bewind. De stad wilde vrijheid en zelfbestuur. Vlaanderen was al sinds de 12e eeuw een opstandige regio binnen het Franse Rijk.

In de middeleeuwen maakt Vlaanderen deel uit van het Franse Rijk. Het centrale gezag van de Franse koning was echter zwak in het gebied waardoor steden en lokale elites vaak de macht in handen hadden. De Franse koning en de graaf van Vlaanderen probeerde dit tegen te gaan maar stootte verschillende keren op verzet. Vanaf de 12e eeuw waren er geregeld opstanden waarbij de Vlamingen probeerden de macht uit handen van de graaf en de Franse koning te houden.

Gentse Oorlog

In het midden van de 14e eeuw voerde de graaf van Vlaanderen Lodewijk van Male, die onder Frans gezag stond, een politiek van centralisatie. Dit betekende voor de Vlaamse steden een beperking van de stedelijke autonomie. Deze situatie zorgde voor toenemende onrust in het gebied. In september 1379 werd een lid van de Witte Kaperoenen, een soort politiekorps in Gent, gearresteerd tegen de wil en zonder toestemming van de Gentse schepenen. Dit ging in tegen de privileges van de stad om hier zelf over te oordelen. De Gentenaren kwamen in opstand tegen het bewind van Lodewijk van

Male, daarmee was de Gentse Oorlog een feit. Nadat Lodewijk van Male in de Slag bij Beverhoutsveld op 3 mei 1382 een nederlaag had geleden, riep hij de hulp in van de Franse koning en van de hertog van Bourgondië Filips de Stoute. Na deze slag sloten ook andere Vlaamse steden zich aan bij de opstand.

Slag bij Westrozebeke

Op 27 november 1382 kwam het tot een treffen tussen Franse troepen onder leiding van Lodewijk van Male en Karel VI van Frankrijk en de Vlaamse opstandelingen onder leiding van Filips van Arteveld. De Fransen waren met een leger van 16,000 man en de Vlamingen hadden 14,000 man bij zich. De Vlamingen vielen als eerst aan waarop de Fransen hun cavalerie op hen afstuurden en de onverdedigde flanken aanvielen. Er ontstond chaos in het Vlaamse leger en een groot deel van de soldaten sloeg op de vlucht toen ze steeds verder in het nauw gedreven werden. Slechts een kleine groep Gentse strijders bleef vechten, maar werd daarbij al snel verslagen door de Franse troepen. De Vlaamse opstandelingenleider Filips van Arteveld sneuvelde bij de slag.

De Gentse Oorlog kwam op 8 december 1385 tot een einde toen Lodewijk van Male en Gent vrede sloten, bekend geworden onder de naam: de Vrede van Doornik.