Vernielde schilderijen in het Dordrechts Museum

 Op 29 maart 1989 vernielt een man tien schilderijen in het Dordrechts Museum. Zes jaar later vernielt hij weer schilderijen in hetzelfde museum. Zijn daad was gericht tegen de Nederlandse regering die het land ‘verkwanselt aan de buitenlanders’. Dit soort daden komen regelmatig voor en zijn vaak een schreeuw om aandacht voor de problemen van de dader.

Kunstvernieling

In 1988 schrijft een man uit Papendrecht een anonieme brief aan het Dordrechts Museum waarin hij aankondigt binnenkort een schilderij zodanig te vernielen dat “een Rembrandt niet langer van een Picasso is te onderscheiden”. Zeven maanden later maakt hij zijn belofte waar en vernietigt tien zeventiende-eeuwse schilderijen. Voorzien van drie stanleymessen gemonteerd aan een blok hout was de man erop uit zo snel mogelijk zo veel mogelijk schade aan te richten. Hij kreeg een gevangenisstraf van twaalf maanden, maar was na zes maanden weer op vrije voeten. In juni 1995 sloeg hij opnieuw toe in hetzelfde museum en overgoot twee schilderijen met een bijtend oplosmiddel. De schade van beide gevallen liep in de miljoenen guldens.

Motief

De man had geen spijt van zijn daden. Hij verweet de Nederlandse overheid dat hij in 1981 op 53-jarige leeftijd zijn baan als metaalbewerker kwijtraakte. Zijn daden waren gericht tegen de regering die het land ‘verkwanselt aan de buitenlanders’. Volgens hem nemen teveel buitenlandse werknemers de plaats in van Nederlandse arbeiders: “Dan hebben we oude schilderijen en het Wilhelmus ook niet meer nodig.” Andere kunstvernielers hebben vaak een zelfde soort motief en willen meer aandacht voor hun problemen. In 1989 alleen al werden om een dergelijke reden in het Rijksmuseum één en in De Lakenhal in Leiden twee schilderijen vernield.

150 jaar Dordrechts Museum

In november 1992, drieënhalf jaar na de eerste vernielingen, vierde het Dordrechts Museum zijn 150-jarige bestaan. Zes van de in 1989 vernielde doeken namen een belangrijke plaats in tijdens de speciale tentoonstelling. Maar de schilderijen zullen nooit meer hetzelfde zijn. Restaurateur Jos Deuss verklaarde: “Voor iemand die er met zijn neus bovenop gaat staan, zal het altijd duidelijk zijn wat er is gebeurd.”