Het mysterie van The Black Dahlia
Op de vroege ochtend van 15 januari 1947 liep Betty Bersinger samen met haar dochter door een wijk in Leimert Park, Los Angeles toen zij een in tweeën gezaagde lichaam zagen liggen. Het was het lichaam van Elizabeth Short. De moord op Short zou Hollywood jarenlang in de ban zou houden. De zaak is nog steeds onopgelost.
Wie was Elizabeth Short?
Elizabeth Short werd geboren op 29 juli 1924 in Hyde Park, Massachusetts. Vlak na haar geboorte verhuisde de familie Short naar Medford, Massachusetts. Toen de Grote Depressie in 1929 Amerika trof, besloot Cleo Short, de vader van Elizabeth, zijn vrouw Phoebe Short en hun vijf dochters te verlaten. Cleo verdween, hij zette een suicidepoging in scène door zijn auto bij een brug te laten staan en zo de autoriteiten het idee te geven dat hij van de brug was gesprongen.
Phoebe Short bleef alleen achter met vijf dochters die zij vanaf nu middenin de Grote Depressie in haar eentje zou moeten onderhouden. Om dit te kunnen doen, nam Phoebe verschillende banen aan. Jaren later kreeg Phoebe een brief van Cleo binnen. Hij was inmiddels naar Californië verhuisd. In de brief bood hij zijn excuses aan en vertelde dat hij terug naar huis wilde komen. Phoebe weigerde om hem ooit nog te zien.
Elizabeth had altijd de droom om actrice te worden en verhuisde toen ze wat ouder was naar Californië. Hier kreeg ze onderdak bij haar vader, maar dat was niet van harte. De relatie tussen Elizabeth en Cleo werd naarmate de tijd vorderde steeds slechter. Hij schold haar uit vanwege haar luiheid, het slecht verzorgen van de huishouding en haar vele losse romantische contacten. Halverwege 1943 werd Elizabeth de deur uit gezet en moest ze voor zichzelf gaan zorgen.
Elizabeth komt in de problemen
Elizabeth vond een baan als kassamedewerker bij Post Exchange bij de legerbasis Camp Cook. Hier werd ze al snel geliefd bij de mannen. Maar een stabiele relatie bleef ondanks dat uit hoewel Elizabeth volgens de heersende normen en waarden eigenlijk zou moeten trouwen. Maar doordat dat niet lukte, raakte ze enigszins tussen wal en schip. Elizabeth verhuisde voor een vierde keer van Camp Cook naar Santa Barbara om bij een vriendin te gaan wonen.
Op 23 september 1943 werd Elizabeth wegens openbare dronkenschap opgepakt met een groep vriendinnen. Elizabeth was destijds minderjarig en moest zowel een mugshot als vingerafdrukken achterlaten op het politiebureau. De politieagent had echter zo’n medelijden met Elizabeth dat hij ervoor zorgde dat ze terug naar huis in Massachusetts gestuurd werd.
Elizabeths liefdesleven
Het duurde echter niet lang voordat Elizabeth uit Massachusetts vertrok, ditmaal naar Hollywood om haar dromen na te jagen. In Los Angeles kwam ze een piloot genaamd Luitenant Gordon Fickling tegen en de twee werden verliefd. Hij was de man die zij al die tijd had gezocht en de plannen om te trouwen werden al snel gemaakt. De plannen kwamen abrupt tot een einde toen Fickling als luchtmachtpiloot naar het front in Europa werd gestuurd.
Elizabeth vond al snel een nieuwe liefde bij een andere piloot, genaamd Majoor Matt Gordon. Ze werden verliefd en Matt beloofde met haar te trouwen als hij terugkwam van zijn diensttijd in India. Matt kwam alleen nooit meer terug, hij sneuvelde. . Elizabeths hart was gebroken en het ging snel bergafwaarts. De rouw was zo heftig dat ze de realiteit uit het oog verloor. Ze begon mensen te vertellen dat Matt haar man was en dat zij hun baby waren verloren door een wiegendood. Desondanks herstelde Elizabeth en zodra haar mentale gezondheid het toeliet, nam zij weer contact op met haar vrienden uit Hollywood.
Een van deze vrienden was Gordon Fickling, haar ex die naar Europa was gestuurd. Elizabeth werd al snel weer stapelverliefd op Fickling en vertrok met hem naar Long Beach. Terwijl hij op de basis bij Long Beach gestationeerd was, probeerde Elizabeth in Los Angeles de financiële eindjes aan elkaar te knopen.
In gevaar
Tegen januari 1947 had de inmiddels 22-jarige Elizabeth geen geld meer over. Toch kreeg zij het door haar knappe verschijning vaak nog voor elkaar om geld te krijgen van mannen. Zo ook van de Deense zakenman, Mark Hansen. Elizabeth zou de aandacht van deze zakenman hebben getrokken, maar daarmee werden haar problemen pas echt groot. Hansen zou verschillende connecties met de maffia hebben en liet jonge vrouwen zoals Elizabeth verblijven bij een van zijn nachtclubs. Elizabeth verbleef een tijdje in het huis van Hansen maar de relatie tussen hen bleek nogal onstabiel te zijn, Hansen gooide Elizabeth daarom uit huis. Elizabeth zou dit niet hebben gepikt en zou behoorlijk wat stennis geschopt hebben. Hansen zette door deze uit de hand gelopen situatie grove middelen in. Hij riep de hulp van Leslie Dillon in, een gevaarlijke crimineel. Hansen zou ervoor zorgen dat Dillon Elizabeth bang zou maken in de hoop dat dit haar zou afschrikken.
Wat er daarna precies gebeurde is volstrekt onduidelijk. Op 9 januari zou Elizabeth nog zijn gezien in gezelschap van Robert Manley, een zakenman met wie ze afspraakjes onderhield. De twee zouden elkaar voor het laatst gezien hebben bij een hotel, dat door enkele personeelsleden van het hotel bevestigd werd. Maar daarna ontbrak elk spoor van Elizabeth.
De ochtend van de moord
Op 15 januari 1947 werd het lichaam van de inmiddels 6 dagen lang vermiste Elizabeth Short gevonden door Betty Bersinger, een huisvrouw uit de buurt. Betty liep met haar 3-jarige dochter in hun wijk toen zij plots iets opvallends in het gras lag liggen. Bersinger dacht even dat ze een etalagepop was die in tweeën was gedeeld zag liggen en sloeg er weinig acht op. Er lag vaker veel afval op straat. Desondanks bleef ze een raar gevoel houden bij wat zij had gezien. Ze keerde terug naar de “etalagepop” [DC1] en realiseerde zich dat het geen etalagepop was. Het was het verminkte lichaam van een vrouw. Betty gilde het uit en nam haar dochter mee naar het dichtstbijzijnde huis om de politie te bellen.
De politie was binnen enkele minuten op de plaats delict. Zij noteerden dat de vrouw mogelijk bewust in een bepaalde houding gelegd. Ze lag op haar rug met haar armen boven haar schouders. Haar benen waren gespreid als een vorm van verleiding. De vrouw had diepe sneeën die in haar gezicht waren gekerfd om het idee van een glimlach van oor-tot-oor te geven. De onderzoekers geloofden dat de vrouw dagenlang vastgebonden en gemarteld werd gezien de afdrukken van touw op haar polsen, enkels en nek. Haar lichaam was met grote precisie doormidden gesneden, net boven haar middel. Er was geen bloed aanwezig op haar lichaam, of op het stuk gras waar zij lag. Ze was dus ergens anders vermoord en later verplaatst.
‘’The Black Dahlia’’
Het nieuws over de vondst van het lichaam ging razendsnel van mond tot mond en het duurde niet lang tot heel Los Angeles én Hollywood in de ban waren van de moord. Dankzij de vingerafdrukken die Elizabeth Short bij haar arrestatie jaren geleden had moeten achterlaten, was de politie in staat om haar identiteit te achterhalen. Toch werd Short aangeduid met een alias, namelijk ‘The Black Dahlia’. De kranten en tijdschriften uit de jaren ’40 gaven vermoorde vrouwen vaak interessante namen voor het publiek. ‘The Black Dahlia’ ontstond door een grap die betrekking had op de film ‘The Blue Dahlia’, die negen maanden voor haar moord werd uitgebracht. ‘The Blue Dahlia’ is een murder mystery film en de media vonden de analogie een mooie manier om het nieuws te verkopen.
Verdachten
Op 23 januari 1947 kreeg de krant The Examiner, een telefoontje van de man die mogelijk de moordenaar van Elizabeth zou zijn. Hij zou dit bewijzen door persoonlijke eigendommen van Short naar de krant te sturen. Zo gezegd, zo gedaan, de man stuurde Short’s geboorteakte, visitekaartjes, foto’s en haar adressenboek op. Opvallend was dat de naam Mark Hansen op de voorkant van het adressenboek was geplakt. Hansen, die na een ruzie met Elizabeth haar uit zijn huis gooide werd hoofdverdachte in de zaak. Hoewel er verschillende verdachten ondervraagd werden, bleven er drie mannen verdacht in de zaak; Dr. Patrick S. O’Reilly, Dr. George Hodel en Mark Hansen, maar de recherche kon tegen geen van allen het bewijs sluitend krijgen. Toch zijn er nog altijd vermoedens.
Een van de meest waarschijnlijke verdachte is Mark Hansen die Leslie Dillon inhuurde om Elizabeth Short af te schrikken. Dillon was een sadistische psychopaat die tevens zijn geld verdiende als crimineel. Dillon zou Elizabeth mee hebben genomen naar het Aster Motel met of zonder medeweten van Hansen en haar in een van de kamers hebben vermoord.
Henry Hoffman, de moteleigenaar trof op 15 januari 1947 een kamer aan die op een slachthuis leek. Overal waar hij keek trof hij bloed aan en even later trof hij in een andere kamer een papieren zak met vrouwenkleren erin aan, ook deze zat vol met bloed. Hoffman besloot de politie niet te bellen omdat hij vier dagen voor deze ontdekking nog gearresteerd was vanwege mishandeling van zijn vrouw. Hij maakte alles grondig schoon en gaf geen enkele informatie aan de politie, zelfs niet toen zij hem ondervroegen naar de zaak.
Waarom Dillon de meest waarschijnlijke moordenaar van Elizabeth zou zijn spreek inmiddels wel voor zich. Dillon zou tevens ook in staat zijn geweest om het lichaam van Elizabeth met zo’n precisie te verminken, aangezien hij als assistent in een mortuarium had gewerkt. Hier leerde hij onder andere incisies te maken en hoe hij bloed kon aftappen . Ondanks de bewijslast tegen Dillon is hij nooit voor de rechter verschenen. Vermoed wordt dat dat de machtige Mark Hansen corrupte heeft omgekocht, waardoor Dillon en hijzelf uit de wind bleven.
Fascinerende zaak
De zaak van ‘The Black Dahlia’ blijft tot op heden nog steeds onopgelost. Haar dood houdt mensen tot op de dag van vandaag nog bezig en de Britse schrijfster Piu Eatwell beweert in haar laatste boek de zaak opgelost te hebben. Of dit de antwoorden op haar mysterieuze dood kan geven is de vraag. Wel is er veel hoop om de 22-jarige Elizabeth Short de gerechtigheid te geven die zij al 73 jaar lang verdiend.
