Robert the Bruce

Hoewel zijn familie oorspronkelijk de Engelsen steunde, sluit hij zich aan bij de Schotse opstand van William Wallace tegen Engeland. Hij wordt gekroond tot koning van Schotland, maar krijgt aanvankelijk te kampen met tegenslagen in de strijd. Uiteindelijk verslaat hij een Engels leger en zien de Engelsen hem voortaan als een bedreiging. Robert I the Bruce werd op 11 juli 1274 geboren in Turnberry Castle.

Robert was de eerste zoon van Robert de Brus VI en Marjorie van Carrick. Hij werd geboren in een adellijke Schotse familie. De Schotse koningin Margaret stierf in 1290 en er waren vele Schotse edelen die beweerden dat ze aanspraak maakten op de troon. De Engelse koning, Edward I, werd gevraagd om als scheidsrechter te fungeren in het geschil.

Edward I benoemde John Balliol tot koning van Schotland, tot ontzetting van Robert, die eveneens aanspraak maakte. Toen Balliol in 1296 in opstand kwam tegen de Engelsen, vochten Robert en zijn vader aan Engelse zijde. Balliol werd afgezet en Schotland werd door de Engelsen bezet.

Robert the Bruce grijpt de macht

Het jaar daarop kwam Schotland opnieuw in opstand tegen de Engelsen, onder leiding van William Wallace. Nu steunde Robert de opstand van Wallace en de Schotten boekten bij de slag van Stirling in 1297 een overwinning op de Engelsen. Toen de Schotten in 1298 verloren bij Falkirk, trad Wallace af als leider van de Schotten.

De macht over het Schotse hof werd verdeeld tussen Robert the Bruce en John Comyn, een neef van John Balliol. De twee hadden echter een hekel aan elkaar. Beiden waren invloedrijke edelen, en beiden waren hadden ze een sterke claim op de Schotse troon. Onder druk van invallende Engelse troepen en rivaliserende clans in Schotland kwam de ruzie tussen de twee tot een uitbarsting. In 1306 stak Robert Comyn in neer voor het altaar in een kerk in Dumfries. Om te voorkomen dat hij veroordeeld kon worden, vluchtte hij naar Glasgow, waar een bevriende bisschop hem vergeving schonk. Snel liet Robert zich kronen tot koning van Schotland, desondanks excommuniceerde de paus Robert the Bruce voor de moord voor het altaar. 

War of Robert the Bruce

Aanvankelijk leed Robert een aantal nederlagen in de strijd tegen de Engelsen. In 1306 versloegen de Engelsen hem in de slag bij Methven, waar het Schotse leger volledig uiteen werd geslagen. In de wanordelijke vlucht die op de slag volgden, werden Roberts vrouw en kind gevangen genomen, en drie van zijn broers gedood. Nu kwamen ook de gevolgen van Roberts moord op Comyn naar boven. Comyn had een uitgebreid netwerk onder invloedrijke Schotse edelen en The Bruce had grote moeite om de Schotten te verenigen. Het volgende jaar wist Robert het tij te keren. Hij versloeg de Comyn familie in Schotland en schaarde de rest van de Schotten achter zich. In 1314 bracht hij de Engelsen een zware nederlaag toe bij de slag van Bannockburn.

Na die overwinning waren de Engelsen zo verzwakt dat Robert zelf in de aanval kon. Na zijn overwinning bij Bannockburn liet hij invallen doen in noordelijk Engeland. Het ging Robert the Bruce militair zo voor de wind dat hij zelfs een invasie in Ierland probeerde. De familie van Roberts tweede vrouw Elizabeth kwam uit Ulster, terwijl Robert zelf verre familiebanden zou hebben met vroege Ierse gaelic koningshuizen.

Ondanks de militaire successen lukte het Robertnooit om Engeland geheel te verslaan. Robert the Bruce stierf op 7 juni 1329 aan een onbekende ziekte.