21 juli jarig: Belcampo

“De kunst begint pas waar de waarheid ophoudt.” De verhalen van de Nederlandse schrijver Belcampo, pseudoniem van Herman Pieter Schönfeld Wichers, behoren tot de merkwaardigste van de Nederlandse literatuur. Tijdens zijn langdurige reis door Europa eind jaren ’20 doet hij inspiratie op voor zijn eerste werken en al snel trekken zijn gekke fantasieverhalen de aandacht onder diverse critici. Belcampo werd geboren op 21 juli 1902 in Naarden.

Belcampo bracht zijn jeugd door in Rijssen, waar zijn vader als notaris werkte. Begin jaren ’20 koos Belcampo voor een studie rechten in Leiden en Amsterdam. Na het behalen van zijn bul ging hij aan de slag bij een advocatenkantoor. Het werk beviel hem echter niet, waardoor Belcampo in 1928 besloot een lange reis te maken door Europa, waar hij onder andere inspiratie opdeed voor zijn bundel Verhalen uit 1934. Gedurende zijn reis verdiende Belcampo zijn geld met het tekenen van portretten.

Terug in Nederland trouwde Belcampo in 1937 met Joke Westduin en besloot hij met een studie geneeskunde te beginnen, wat hem in 1949 tot arts maakte. Met Westduin zou Belcampo drie kinderen krijgen. In 1938 publiceerde hij ‘De Zwerftocht van Belcampo’, tevens gebaseerd op zijn reis door Europa. Met dit werk trok Belcampo voor het eerst de aandacht van een aantal critici. Met Nieuwe Verhalen uit 1946 brak Belcampo pas echt door. In dit werk beschreef hij de Apocalyps die zich voordeed in Rijssen, compleet met legers van duivels en engelen die op de dag des oordeels de rekening kwamen vereffenen. Veel christenen waardeerden dit werk niet.

Leestip

De kleine Nederlandse literatuur voor Dummies

€ 8.95

In 1953 vertrok Belcampo naar Groningen, waar hij als arts ging werken. Eind jaren ’50 scheidde hij van zijn vrouw en hertrouwde hij met Doite Schukken. In 1973 publiceerde Belcampo ‘De filosofie van de het Belcampisme’ over het bestaan van verschillende werkelijkheden en werelden. De fantasievolle verhalen van Belcampo waren dermate populair dat er verschillende verzamelbundels verschenen, waaronder ‘Al zijn fantasieën’ in 1979. Toen Belcampo 81 was vertrok hij voor een korte reis naar Brabant en Limburg, waaraan hij zijn laatste werk zou wijden. Het werk werd echter nooit gepubliceerd, omdat Belcampo niet goed wist waar hij over moest schrijven. Hij overleed uiteindelijk op 2 januari 1990 in Groningen.