Droomprins Bernhard en zijn dochters

Hij was de charmeur, de man met de makkelijke babbel, de playboy met de snelle  sportauto’s, de mondaine prins met oog voor mooie vrouwen met wie hij het graag aanlegde. En hij was de echtgenoot van onze koningin. Na het bekend worden van twee buitenechtelijke kinderen, claimt een vrouw van 65 nu ook de dochter van Bernhard te zijn.

Een sportieven jongeman die eenvoudig door het leven wenscht te gaan en wiens belangstelling vooral uitgaat naar wetenschappelijke en culturele vraagstukken (...) een stil en rustig, tot overpeinzing geneigd karakter, daarbij een vlot sportman, een goed ruiter, een trouwe vriend en boven alles een eenvoudige en degelijke persoonlijkheid.

Zo begonnen de rijksvoorlichters van die dagen met het scheppen van een beeld van de jonge Bernhard zur Lippe-Biesterfeld. Dat schreef Annejet van Zijl in haar boek Bernhard-Een verborgen geschiedenis. Het volk wilde een droomprins, kreeg een droomprins en de mythe Bernhard ontstond. Hij bleek echter in vrijwel alle opzichten te verschillen van de beschrijving van de Rijksvoorlichtingsdienst.

Familie Biesterfelds

Bernhard Leopold Frederik Everhard Julius Coert Karel Godfried Pieter, Graaf van Lippe- Biesterfeld, werd geboren op 29 juni 1911 in Jena, in het groothertogdom Saksen-Weimar-Eisenach. Al voor de Eerste Wereldoorlog worden de Biesterfelds “Walgelijke, ordinaire lieden” met te veel vorstelijke noten op hun zang” genoemd. De familie had een sociaaleconomische val gemaakt. Bernhards vader Bernhard van Lippe had een morganatisch huwelijk gesloten, hij was getrouwd met een meisje uit een lagere stand, Armgard von Cramm Op 24 februari 1916 werd de moeder van Bernhard junior, met haar zonen door vorst Leopold IV van Lippe verheven tot Prinzessin (Prinz) zur Lippe-Biesterfeld met het predicaat Doorluchtige Hoogheid. Zij behoorden echter nog steeds niet tot het vorstenhuis van Lippe. Bernhard junior besloot dan ook om zijn verminderde status te compenseren en een financieel gunstig huwelijk te sluiten. Dat zou hem in de jaren ’30 lukken.

Lidmaatschap NSDAP

Bernhard ging rechten studeren in München en Lausanne. Tijdens zijn studie werd hij vrijwillig lid van een ‘bruine’ studentenvereniging, van de NSDAP en de SA. Bernhard ontkende zijn lidmaatschap in eerste instantie.  Maar toen zijn aanmeldingsformulier gevonden werd, kon hij dat niet meer verdedigen. Hij beweerde lid te zijn gewest, zodat zijn cijfers werden opgehoogd. Zijn biografe Annejet van de Zijl ontdekte echter dat Bernhard lid was van de Deutsche Studentenschaft, een nationaalsocialistische studentenvereniging. Alleen voor het lidmaatschap van de Deutsche Studentenschaft gold dat lidmaatschap leidde tot hogere cijfers. Bij de NSDAP werkte dat niet zo. Bernhard bleek dus zelf voor het lidmaatschap van de NSDAP te hebben gekozen.

Ontmoeting met Juliana

Toen heel diplomatiek Nederland uitkeek naar een geschikte huwelijkspartner voor kroonprinses Juliana, meldde Bernhard zich zelf aan. Hij ontmoette Juliana tijdens de Olympische Winterspelen die duurden van 6 tot 16 februari 1936. Juliana had tot op dat moment niet veel geluk in de liefde gehad. Het begon een bedreiging van de monarchie te worden. Bernhard wist het nodige geld uit de verbintenis te slepen. Hij onderhandelde met Wilhelmina over zijn ‘toelage’. Zeven maanden na de ontmoeting op 8 september 1936, werd de verloving officieel bekendgemaakt. Hoewel de stemming in Nederland midden jaren ’30 nog niet uitgesproken anti-Duits was, stond zijn lidmaatschap van de SS nog even ter discussie. Het stel trouwde op 7 januari 1937. Vanaf 6 januari 1937 kreeg Bernhard de titel Prins der Nederlanden met het predicaat Koninklijke Hoogheid.

De Tweede Wereldoorlog

Toen de Duitsers Nederland waren binnengevallen, vluchtte de prins met het gezin naar Londen. Prinses Juliana vertrok vervolgens met haar dochters Beatrix en Irene naar Ottawa, Canada. Hier konden de prinsesjes veilig opgroeien. In 1943 werd daar prinses Margriet geboren. De meisjes hadden in Canada een zorgeloze tijd. Op 13 november 1940 werd Bernhard verbindingsofficier tussen de Nederlandse en Britse strijdkrachten. Hij haalde zijn vliegbrevet in het najaar van 1940 op Hatfield. Zijn enige vlucht boven vijandelijk gebied was op 21 juni 1944, boven Noord-Frankrijk. Hij vloog ook niet zelf maar had een piloot overgehaald met een fles Whisky om hem mee te nemen. Prins Bernhard ging altijd zijn eigen gang en kwam er mee weg. “Als hij het regeringsvliegtuig wilde gebruiken, terwijl een minister dat op dat moment ook nodig had, trok de prins aan het langste eind. Want hij had een mannetje bij de Rijksluchtvaartdienst”, zegt journalist Harry van Wijnen, schrijver van De Prins Gemaal.

De vrouwen van Bernhard

‘Wie niet rijk is, moet leuk zijn. Bernhard was leuk,’ aldus Van der Zijl. In het boek Het Mysterie Monarchie schrijft Jaap van Ginneken over een vrouw die Bernhard ontmoette. Een medewerkster van de Bilderbergconferenties vertelde: “Ik vond het een heel charmante man moet ik eerlijk zeggen. Ik kon me wel voorstellen dat vrouwen daarop vielen. Ik was er wel behoorlijk weg van. Ja, hij was flirterig, in zijn hele doen en laten... Een zus van een vriendin had hij een briefje in haar handen gedrukt van: zullen we elkaar ontmoeten.” Tijdens de oorlogsjaren in Londen had hij een affaire met lady Ann Orr, wiens man toen in India streed en van wie schrijver Thomas Ross maker van de serie Schavuit van Oranje dat voorjaar 2010 wordt uitgezonden door de VPRO, beweerde dat ze twee keer het leven heeft geschonken aan zonen die door Bernhard waren verwekt. Historicus Cees Fasseur schreef Juliana en Bernhard. Het verhaal van een huwelijk. Hij baseerde zijn boek op documenten uit het Koninklijk Huisarchief. Hij onthulde daarin het bestaan én de identiteit van een tweede Londense minnares van Bernhard. Het gaat om Penelope Aitkin, die er tijdens haar gehuwde leven wel meer minnaars op na hield. Na Orr en Aitkin heeft prins Bernhard relaties gehad met onder meer de Française Hélène Grinda en de Nederlandse Cécile Dreesman.

Derde buitenechtelijke kind

Royaltyverslaggever Marc Van der Linden schreef het boek De vrouwen van prins Bernhard, dat woensdag verschijnt. Tijdens het schrijven kwam hij een derde buitenechtelijke dochter op het spoor. Volgens hem is de kans groot dat Bernhard nooit heeft geweten van het kind. De in 2004 overleden prins had voor zover bekend twee buitenechtelijke kinderen: Alicia de Bielefeld en Alexia Grinda. De mogelijke ‘verloren dochter’ is inmiddels 65. Zij moet dan zijn verwekt aan het einde van de oorlog voordat Bernhard terug naar Nederland zou zijn gegaan. Ze werd geboren na de bevrijdingsdagen van 1945.