Geschiedenis van de wielerkoers Giro d’Italia

In 2017 werd de honderdste editie van de Giro d’Italia gereden, oftewel de Ronde van Italië. Ondanks dat de Tour de France in Nederland meer bekend is en beter wordt bekeken, heeft de Giro de afgelopen jaren aan populariteit gewonnen. Dat is mede te danken aan de start van de Giro van 2016 in Nederland. Hierbij een korte geschiedenis van de Ronde van Italië.

Maglia Rosa

In 1909 werd de eerste Ronde van Italië verreden. De Giro werd in 1908 bedacht door de krant Gazetta dello Sport als tegenhanger van de Tour de France, die in 1903 als eerst van start ging. De eerste keer had de ronde maar acht etappes, met een totale kilometerstand van 2448 km. Omdat de krant Gazetta verslag deed van de ronde en de krant een roze kleur heeft, werd besloten in 1931 om de winnaar van de ronde in het roze te hullen; maglia rosa. Net als de twee andere grote rondes binnen het wielrennen, de Tour de France (Ronde van Frankrijk) en de Vuelta (Ronde van Spanje), duurt de Giro vandaag de dag 23 dagen met 21 etappes.

Route Giro d’Italia

Aanvankelijk startte en eindigde de Ronde van Italië elk jaar in Milaan, omdat de krant Gazetta daar zijn hoofdkantoor had. Vanaf 1960 worden ook andere plaatsen als start en beginpunt gebruikt, zoals Rome en Florence. De etappes in de Giro waren eerst een stuk minder zwaar dan die in de Tour de France. Pas toen de organisatie de Alpen en de Dolomieten in de ronde verwerkten, werd de Giro zwaarder bevonden door de wielrenners. Bekende zware beklimmingen in de Giro zijn de Pordiopas (2239m), de Stelviopas (2758m) en de Gaviapas (2621m). De Stelviopas is de één na hoogste pas van de Alpen, alleen de Col de I’Iséran is hoger.

Zwaarste Giro 1914

Vlak voor de Eerste Wereldoorlog (1914-1918) zou de zwaarste Giro ooit zijn gereden. Met 3162 kilometer te fietsen in slechts 8 etappes, was het een hele uitdaging voor de renners. In 2017 moeten de renners bijvoorbeeld 3609 kilometer afleggen, maar wel in 21 etappes. De Giro van 1914 was daarom een ware uitputtingsslag. De renners reden gemiddeld maar 23,37 kilometer per uur en de nummer twee had een achterstand van twee uur op de winnaar. Nu is dat vaak maar enkele minuten. De zwaarste etappe uit de Giro van 1914 was maar liefst 428 kilometer lang. Van de 81 gestarte renners bereikten uiteindelijk maar 8 de finish. De klassementsrenner Guiseppe Azzini werd pas een dag later in een graanschuur teruggevonden.

Doping in de Giro

Net als andere wielerrondes, kent ook de Ronde van Italië dopingschandalen. Zo moest veelvoudig winnaar Eddy Merckx de ronde in 1969 verlaten wegens een positieve dopingtest. In 1999 moest Marco Pantani zijn roze trui inleveren, omdat ook hij te hoge waardes had. Zijn hele ploeg, Mercatone Uno, stapte toen op. In 2013 moesten twee renners van Vini Fantini, Danilo Di Luca en Mauro Santambrogio de ronde verlaten door EPO. Vandaag aan de start van de Giro d’Italia zijn opnieuw twee renners betrapt op doping. Deze keer van de ploeg Bardiani-CSF. De vraag is of de ploeg nog van start mag gaan, aangezien de regels zeggen dat de ploeg bij twee dopinggevallen niet meer mag mee doen.