Vreugdevolle introductie van de parkeermeter

Het is een van de grootste ergernissen uit het moderne stadsverkeer. Na urenlang filerijden en een haast eeuwig durende zoektocht naar een vrij parkeerplekje ook nog moeten betalen voor die stomme parkeerautomaat. Honderd jaar geleden lagen de zaken echter heel anders. Toen stonden de automobilisten en de winkeliers in Oklahoma juist te juichen bij de introductie van de eerste parkeermeter in 1935.

De opkomst van de auto aan het begin van de 20e eeuw ontketende een ware revolutie in het Amerikaanse staatbeeld. Met de introductie van de relatief goedkope Ford Model T in 1908 kon ineens bijna iedere Amerikaan zich een eigen auto veroorloven. Maar de grote steden, die waren ontstaan in de hoogtijdagen van de spoorwegen en het paardenvervoer, bleken niet voorbereid op deze explosieve groei van het autoverkeer, met alle gevolgen van dien. Op drukke dagen trokken soms wel tienduizenden mensen met de auto naar de stad, maar daar waren in de eerste decennia na 1900 nog maar amper parkeerplekken voor handen.

Free Parking

Er bestond in deze periode bovendien geen enkele regelgeving over waar men niet mocht parkeren of over de maximale duur van één parkeersessie, wat resulteerde in opmerkelijke taferelen. “Het idee dat de wegen in Amerika bedoeld waren voor de doorstroming van het verkeer maakte al snel plaats voor de gedachte dat de auto parkeren op straat een recht was, en geen privilege”, aldus Kerry Segrave, auteur van het boek ‘Parking Cars in America, 1910-1945’. Dit concept van het zogeheten ‘Free Parking’ werd uiteindelijk zo populair dat het zelfs een plekje kreeg in het bordspel ‘Monopoly’, maar het zorgde ook voor grote verkeersopstoppingen.

Openbaar Vervoer

Het verkeersprobleem in de grote steden werd nog verder verergerd door het zogeheten ‘Great American streetcar scandal’. In de jaren ’30 begonnen de grote autoproducten van Amerika met het opkopen van de bedrijven die zich hadden gespecialiseerd in het uitbaten van het openbaar vervoer in de stad. Na de overnames werden alle tram- en buslijnen vervolgens olledig ontmanteld, om zo nog meer mensen ertoe te bewegen een auto te kopen.

In combinatie met het ‘Free Parking’ resulteerde dit in overvolle steden met volledig dichtgeslibde straten. Verscheidene steden - waaronder Los Angeles, Cincinnati, en Philadelphia - hadden zelfs zo veel last van de drukte dat ze parkeren in de stad geheel verboden.

Parkeermeter

Op 16 juli 1935 introduceerde de stad Oklahoma City een andere oplossing voor het verkeersprobleem: de parkeermeter. Het apparaat was een uitvinding van ondernemers Carl Magee en Gerald Hale, die het ding de onheilspellende bijnaam ‘De Zwarte Maria’ gaven. Parkeren voor de meter kostte 5 dollarcent per uur en als die tijd verstreken was, kwam er een rood vlaggetje tevoorschijn. Als een eerste proef plaatsten Magee en Hale tweehonderd exemplaren aan één zijde van de straten First Street en Robinson Avenue en bleef aan de andere kant het gratis parkeren gehandhaafd.

Aanvankelijk gingen de automobilisten nog wat onwennig om met de ‘Park-O-Meter’, maar al snel bleek het apparaat een groot succes. Het stadsbestuur van Oklahoma City kreeg zelfs verzoeken van de winkeliers aan de gratis-parkeren zijde van First Street en Robinson Avenue om voor hun zaken ook zo’n prachtige teller te plaatsen. Het ding zorgde namelijk voor een betere doorstroming van het verkeer en bovendien voor meer winst. Immers, des te sneller de parkeerplaats weer vrij was, des te eerder kon er weer een nieuwe klant parkeren.

Ergernis

Inmiddels zijn parkeermeters en parkeeragenten echter allang geen bron van vreugde meer. Sterker nog, ze roepen tegenwoordig vaak juist gevoelens van ergernis en irritatie op. Maar de volgende keer dat u weer geërgerd op zoek gaat naar die parkeerautomaat, doet u er misschien wel goed aan om even stil te staan bij de gedachte hoe rampzalig het stadsverkeer zou zijn zonder die geniale uitvinding, en met de terugkeer van het ‘Free Parking’.