Isaac Newton publiceert zijn Philosophiae Naturalis Principia Mathematica

Op 5 juli 1687 publiceert de Britse natuurkundige Isaac Newton zijn Philosophiae Naturalis Principia Mathematica. Hierin beschrijft hij de drie wetten die voortaan de basis vormen van de moderne natuurkunde. Het werk zorgt voor aanzien, maar zijn collega Hooke beschuldigt hem van plagiaat. 

Het vroege leven van Isaac Newton

Newton werd geboren op 4 januari 1643 in het Engelse Woolsthorpe. Zijn vader overleed voor zijn geboorte en zijn moeder hertrouwde met een geestelijke, bij wie zij zonder haar zoon introk. Newton werd daardoor opgevoed door zijn grootmoeder. In 1661 ging hij studeren aan de universiteit van Cambridge.

Studietijd

Newton studeerde van 1661 tot 1665 in Cambridge, waar hij zich bezig hield met wiskunde, natuurkunde, optica en sterrenkunde. Hij had een bijzondere interesse in het werk van de Franse filosoof Descartes en in de theorieën van de grote natuurkundigen Kepler, Galileo en Copernicus. Deze denkers worden gezien als de sleutelfiguren van de wetenschappelijke revolutie. Newton zelf zou hier ook toe gerekend worden, na het verschijnen van zijn hoofdwerk, de Philosophiae Naturalis Principia Mathematica.

De appel van Newton

Newton hield zich al twintig jaar voor het verschijnen van zijn hoofdwerk bezig met de theorie van de zwaartekracht. Het verhaal wil dat hij op een dag onder een appelboom zat en een appel naar beneden zag vallen. Dit inspireerde hem om een vergelijking te maken tussen de vallende appel en de bewegingen van de maan. Zowel de appel als de planeten zouden door eenzelfde, universele kracht worden bewogen. Zo kwam hij op het idee van de zwaartekracht.

De aanloop naar de Principia

Enkele jaren na zijn studie werd Newton professor in de wiskunde op de universiteit waar hij gestudeerd had. In die tijd hielden meerdere wetenschappers zich bezig met de notie van de zwaartekracht. Een van deze wetenschappers was Robert Hooke. Terwijl Newton zich intensief bezig hield met de uitwerking van zijn theorie, schreef Hooke hem een brief met de suggestie dat een kwadratenformule de aantrekking van planeten zou kunnen verklaren. Hooke begaf zich hiermee op het juiste spoor. Hij besprak zijn suggestie ook met de astronoom Edmond Halley, die een vriend van Newton was. De beroemde architect Christopher Wren raakte ook bij de discussie betrokken. Zowel Halley als Wren waardeerden Hookes’ suggestie, maar vonden dat de theorie mathematisch bewijs nodig had. De anekdote wil dat Wren een bedrag van veertig schilling zou schenken aan degene die het bewijs zou leveren. Dit was voor Hooke een te moeilijke uitdaging, maar Newton slaagde hier binnen twee jaar glansrijk in.

De publicatie van de Principia

In augustus 1684 bezocht Halley zijn vriend Newton in Cambridge. Newton probeerde in die tijd de kwadratenformule toe te passen op de verklaring van de beweging van planeten. Hij had de vergelijking van de appel en de maan nauwkeurig uitgewerkt. Newton had het wiskundige bewijs geleverd dat er een universele kracht is die van invloed is op alle materie, de zwaartekracht. Zijn vriend Halley drong aan op publicatie en steunde Newton hier financieel in. Het eerste boek van de Principia verscheen in april 1686. Hierop beweerde Hooke dat Newton het idee van de kwadratenformule van hem gestolen had. Newton ontkende dit, hoewel hij in het dankwoord bij het boek wel de namen van zijn vrienden Halley, Wren en Hooke noemde. De Philosophiae Naturalis Principia Mathematica verscheen in volledige versie in 1687. Hooke heeft nooit erkenning gekregen voor zijn suggestie en Newton wordt nog steeds gezien als dé bedenker van de zwaartekrachttheorie.

Dit artikel is een bewerking van een artikel dat eerder op IsGeschiedenis verscheen, en is aangepast om het beter te laten aansluiten op het nieuws.