Achtergrond van de Armeense genocide
De Armeense genocide, of Armeense kwestie blijft een heet hangijzer in de internationale politiek. De Armeense genocide vindt zijn oorsprong in spanningen tussen de christelijke Armeniërs binnen het islamitische Ottomaanse Rijk vanaf de 14e eeuw.
Armenië, een land ten oosten van het hedendaagse Turkije, wordt gezien als de oudste christelijke natie. In 301 nam Armenië namelijk als eerste land ter wereld het christendom aan als staatsreligie. Tijdens invasies van de Turken en Mongolen verdween het land rond het jaar 1000 volledig. In bijvoorbeeld 1064 werd de hoofdstad, Ani, totaal verwoest. Na eeuwen van onrust werd het gebied van Armenië in 1454 ingelijfd bij het Ottomaanse Rijk, dat zich in de 15e eeuw uitstrekte over grote delen van Afrika en het zuidoosten van Europa.
Het Ottomaanse Rijk
Het Ottomaanse Rijk stond vanaf het begin onder leiding van de islamitische Turken en Koerden. Deze Ottomanen voerden belastingen in voor de anders gelovende Armeniërs en probeerden hen te bekeren tot de Islam. Veel Armeniërs ontvluchtten hun land en kwamen over de hele wereld terecht: de Armeese diaspora. Hoewel de Armeniërs zich verspreidden over de hele wereld bleven zij contact met elkaar houden. Deze goede contacten bleken voordelig te zijn in de handel. Paradoxaal genoeg konden veel 16e eeuwse Armeniërs op de lange termijn zo juist profiteren van de Ottomaanse christenvervolgingen.
Juridische status
Alle christenen die niet vluchtten of zich hadden bekeerd tot de islam kregen binnen het Ottomaanse Rijk een speciale juridische status. Deze geloven werden ook wel ‘geloven van het boek’ genoemd en kregen de status van ‘Dhimmi’, wat ‘niet-moslim’ betekende. Deze status had een grote vorm van vrijheidsbeperking tot gevolg. De christenen mochten bijvoorbeeld niet te hoog in de bestuurlijke hiërarchie van het rijk komen, geen wapens dragen en niet bovenop paarden rijden. Daarnaast mochten hun huizen nooit hoger zijn dan die van moslims en mochten zij geen groene kleding dragen. Groen was namelijk voor de moslims een kleur die de islamitische identiteit uitdroeg.
Succes voor de Ottomanen
De christelijke Armeniërs kregen het in de 16e eeuw steeds moeilijker onder de Ottomaanse heerschappij en veel bekeerden zich tot de Islam om een betere toekomst voor henzelf en hun nageslacht te creëren. Daarnaast waren de Ottomaanse vervolgingen en bekeringsactiviteiten veelal zo hardhandig, dat veel Armeniërs hun land ontvluchtten.
