De eerste beklimming van de Matterhorn

14 juli 1865 – Het uitzicht is adembenemend. Edward Whymper, voelt de spanning in zijn keel kloppen. Nog maar tien meter en dan zouden hij en zijn team de top van de Matterhorn bereiken. Maar zijn ze de eersten? Aan de andere kant van de berg is de Italiaan Jean-Antoine Carrel immers ook bezig met de beklimming.

Het gezelschap

Op 13 juli om half 6 ’s morgens waren Whymper en zijn teamgenoten uit het Zwitserse plaatsje Zermatt vertrokken. Naast Whymper bestond het gezelschap nog uit 7 personen: Michel Croz, Pieter Taugwalder met zijn twee zonen, Lord Douglas, Hadow en Hudson.

Een rustig vertrek

De bergbeklimmers waren niet van plan de eerste dag al de top van de berg te bereiken, maar deden rustig aan. Na bij de kapel van Schwarzsee hun spullen te hebben aangevuld met touwen, dekens en een tent trokken ze verder. Nog voor twaalf uur vonden ze – op een hoogte van 1852,5 meter – een geschikte plek om de tent op te zetten.

Geen gemakkelijke opgave

De volgende dag (14 juli) gingen Whymper en zijn expeditieleden al met het ochtendgloren op pad. De afstand naar de top was nog groot en geen gemakkelijke opgave.Ze hielden regelmatig rustpauzes om op adem te komen. De berg werd zo steil dat er bijna geen steun meer te vinden was. Er werd een touw uitgerold om een eventuele valpartij te voorkomen.

De top bereikt

Na anderhalf uur klimmen en klauteren kwam het eind in zicht. De helling werd minder steil en Whymper en Croz renden naar de top toe. Volgens de memoires van Whymper bereikten ze gelijktijdig de top. Er was geen voetstap in de sneeuw te ontdekken. Whymper’s gezelschap had om tien over half 2 als eerste de Matterhorn beklommen. De wereld lag aan hun voeten.

Overwinning op Carrel

De top van de Matterhorn was een geëffende kam van ongeveer 55 meter, waardoor het expeditie gezelschap er makkelijk kon uitrusten. Whymper ontdekte zelfs Carrel en zijn expeditieleden, die zich nog een heel eind onder hun bevonden. Ze probeerden hun aandacht te trekken door te zwaaien en te roepen, maar de Italianen zagen hen niet. Pas toen Whymper een grote steen naar beneden rolde, schrokken de Italianen op en vluchtten naar beneden.

Dramatische terugtocht

Na een uur op de top gebleven te zijn, begon het gezelschap aan de afdaling. Er werd wederom voor de veiligheid een touw uitgerold. Aanvankelijk verliep de afdaling goed, totdat Hadow uitgleed, bovenop Croz viel en hem meenam in zijn val. Ook Hudson en Lord Douglas werden in de val meegenomen, omdat ze met een touw aan Croz en Hadow vastzaten. Alleen Whymper en de Taugwalder’s bleven op de been, omdat het touw tussen Douglas en Taugwwalder brak.

Media aandacht

De valpartij werd breed uitgemeten in de media. Het kreeg zelfs zo veel aandacht dat de Engelse koningin Victoria zich uitsprak voor een algemeen klimverbod in de Alpen. De beklimmingen gingen uiteraard gewoon door. Carrel beklom de Matterhorn enkele dagen later en zou deze 50 keer beklimmen. Bij de laatste beklimming in augustus 1890 kwam hij echter vanwege uitputting om het leven.

Wederzijds respect

Hoewel Whymper en Carrel concurrenten waren, was er wederzijds respect. In 1880 hadden ze samen de de Chimborazo in Ecuador beklommen en Whymper beweerde in zijn memoires dat hij het spijtig vond dat Carrel niet bij de eerste beklimming van de Matterhorn aanwezig was.

De Matterhorn nu

In mei 2015 verbrak de Zwitser Dani Arnold het snelheidsrecord waarmee de Matterhorn beklommen werd. Hij beklom de berg via de noordkant in 1 uur en 46 minuten en was daarmee 10 minuten sneller dan de vorige recordhouder. Een ander bijzonder moment was op 22 augustus 1871. De Britse Lucy Walker bereikte toen als eerste vrouw de top van de berg. Ze was toen 35 jaar oud en droeg een lange witte jurk.