Julianus Apostata wordt keizer van het Romeinse Rijk
Constantinopel 361 – De dood van Constantijn de Grote in 337 levert een bloedige machtsstrijd op in het Romeinse Rijk. Uiteindelijk is Julianus Apostata vrijwel zijn laatste mannelijke familielid. Op 11 december houdt Julianus zijn intocht als Romeinse keizer in Constantinopel.
Machtsstrijd
Nadat Constantijn de Grote in 337 na ziekte overleed, liet hij het Romeinse rijk na aan zijn drie zoons. Dit leidde uiteindelijk tot een bloedige machtsstrijd tussen de drie broers, waar Constantius II als overwinnaar uit tevoorschijn kwam. Nadat Constantius op 3 december 361 overleed, volgde zijn neef Julianus hem op 11 december op.
Julianus Apostata, de afvallige
Julianus is vooral bekend geworden als de laatste heidense keizer en om zijn bestrijding van het christendom. Constantijn de Grote (circa 272-337) was de eerste keizer die zich tot het christendom bekeerde en het geloof verspreidde zich snel over het Romeinse rijk. Julianus had echter een voorliefde voor de oude Romeinse goden en het neoplatonisme en legde de christenen een aantal beperkingen op. Dit leverde hem de bijnaam Apostata op, wat ‘afvallige’ betekent in het Latijn. Nadat Julianus aan de macht kwam probeerde hij de Romeinse staat religieus te hervormen. Hij predikte religieuze vrijheid, maar in werkelijkheid probeerde hij het christendom uit de hogere lagen van de Romeinse beschaving te laten verdwijnen. Hij herstelde heidense tempels en verwijderde de privileges die christenen hadden gehad sinds Constantijn. Zo draaide Julianus terug dat christelijke bisschoppen eigen rechtbanken op mochten richten.
Dood van Julianus Apostata
Naast het herstel van de Romeinse religie wilde Julianus de Romeinse reputatie in het oostelijke deel van het rijk herstellen. Hierdoor viel hij in 363 Perzië binnen en drong hij diep het Perzische rijk binnen. Op 26 juli 363 kwam het tot een veldslag bij de Perzische hoofdstad Ctesiphon, waarbij Julianus op 31-jarige leeftijd overleed aan de verwondingen van een speer in zijn zij. Hierna bleek de opkomst van het christendom niet meer te stoppen.
