Slag bij Solway Moss tussen de Engelsen en de Schotten

Op 24 november 1542 treffen de Engelse en Schotse troepen elkaar bij Solway Moss. Het gevecht dat de geschiedenis in zou gaan als de Slag bij Solway Moss maakte deel uit van een conflict dat ontstond nadat koning James V van Schotland weigerde de wensen van koning Hendrik VIII van Engeland in te willigen. De Schotten waren in de meerderheid, maar dit mocht niet baten. De strijd was snel gestreden waarna de Engelse overwinning een feit was.

Breuk Rooms-katholieke kerk

In 1509 trouwde Hendrik VIII van Engeland met Catharina van Aragon. Kort daarvoor was hij de koning van Engeland geworden en een mannelijke erfgenaam was belangrijk voor het voortbestaan van de Tudor-dynastie waar hij toe behoorde. Catharina bleek echter niet in staat hem een zoon te schenken. Ze had verschillende miskramen, een aantal kinderen stierven jong en alleen dochter Mary geboren in 1516 overleefde haar kinderjaren. In 1533 wilde Henry scheiden van Catharina om een andere vrouw te trouwen die hem wel de gewenste kinderen kon schenken. Hij vroeg paus Clemens VII om het huwelijk nietig te verklaren op basis van het feit dat Catharina eerder getrouwd was geweest met zijn broer. De paus zag dit niet als een geldige reden en ging niet akkoord. Hendrik brak daarop in 1534 met de Rooms-katholieke Kerk en stelde de Act of Supremacy in waarmee hij zichzelf hoofd van de Engelse kerk maakte. Nu stond niets Hendrik nog in de weg om te scheiden van Catharina.

Conflict Schotland

In de periode na de breuk vroeg Hendrik zijn neef James V, koning van Schotland, om zijn voorbeeld te volgen. De Schotse koning weigerde het verzoek van Hendrik in te willigen. Toen James daarna ook weigerde om naar York te komen voor een gesprek met Hendrik, was de maat vol voor de Engelse koning. Hendrik stuurde troepen naar Schotland waarop James zijn leger ook in gereedheid bracht.

Slag bij Solway Moss

Op 24 november troffen de Engelsen troepen en de Schotse troepen elkaar bij Solway Moss. De Engelsen onder leiding van Thomas Wharton, William Musgrove en John Musgrove hadden 3,000 man tot hun beschikking. De Schotten onder leiding van Lord Maxwell en Oliver Sinclair waren met ruim 15,000 man. Het leek een oneerlijke strijd te worden voor de Engelsen die in de minderheid waren. Het Schotse leger was echter slecht georganiseerd, zwak en verdeeld en de Engelsen wonnen de slag, die van korte duur was, onverwachts. De Engelsen verloren enkele mannen terwijl de Schotten er 20 verloren. Daarnaast verdronken nog eens honderden mannen tijdens de slag in de aangrenzende rivier de Esk. Ook werden 1,2000 Schotse soldaten door de Engelsen gevangen genomen.