Slag bij Fredericksburg
Op 13 december 1862, ten tijde van de Amerikaanse burgeroorlog, stuiten Generaal Robert E. Lee met zijn Army of Northern Virginia, en generaal-majoor Ambrose Burnside, leiding gevend aan de Union Army of the Potomac, op elkaar in Fredericksburg, Virginia. In deze slag behaalt de zuidelijke Confederatie, hoewel in de minderheid, een klinkende overwinning in wat één van de meest eenzijdige veldslagen van de burgeroorlog zou worden.
Aanloop van de Slag bij Fredericksburg
Ambrose Burnside, naamgever van de bekende sideburns (bakkebaarden), was door de president van de noordelijk Unie, Abraham Lincoln, aangewezen als opvolger van majoor-generaal George B. McClellan om de noordelijke legers te leiden. Burnside bedacht een plan om de Rappahannock River bij Fredericksburg over te steken en zo door te stoten naar Richmond, de hoofdstad van de zuidelijke Confederatie, voordat Robert E. Lee hem kon stoppen. Lincoln hoopte met een militaire overwinning steun te verwerven voor zijn Emancipatieproclamatie, waarin hij alle slaven in opstandige zuidelijke staten vanaf 1 januari 1863 vrij verklaarde. Door bureaucratische vertragingen kreeg Lee echter tijd om zijn leger te organiseren en met zo’n 80.000 man naar Fredericksburg te trekken.
Het beste van IsGeschiedenis in je inbox? Schrijf je in voor onze nieuwsbrief! Helemaal niks missen? Volg ons op Facebook!
Strijd
Met zo’n 120.000 soldaten viel Burnside uiteindelijk op 13 december het leger van Lee aan beide flanken tegelijkertijd aan. Op de rechterflank boekte de Unie in eerste instantie veelbelovend succes. Generaal Thomas ‘Stonewall’ Jackson, één van de meest begenadigde generaals van de Confederatie, sloeg echter genadeloos hard terug en beide partijen leden grote verliezen. Op de andere flank lukte het Burnside niet door de linies van het zuidelijke leger heen te breken. Met name de strategische positie die generaal Lee had uitgekozen op Marye’s Heights, een hoger gelegen gebied, zorgde ervoor dat de Unie zware verliezen leed.
Grote verliezen aan de kant van de Unie
Tegen de avond werd het steeds duidelijker dat de Confederatie aan het langste eind ging trekken. De Union Army of the Potomac had al meer dan 13.000 manschappen verloren. Dit was bijna drie keer zo veel als de tegenstander. Op 15 december trok Burnside zich, na meerdere mislukte aanvallen, terug. De overwinning voor de Confederatie was een feit.
Ontslag Burnside en reorganisatie kabinet
De slag bij Fredericksburg betekende een verpletterende nederlaag voor de Unie, voornamelijk toegeschreven op het conto van de generaals. Zo’n zes weken na de slag ontsloeg president Lincoln Burnside als leider van de Union Army of the Potomac. Er ontstond echter ook kritiek op Lincoln zelf, die Burnside met een onmogelijke missie had opgezadeld. De president werd gedwongen zijn kabinet te reorganiseren en een kabinetscrisis volgde.
Boost voor de Confederatie
Aan geconfedereerde zijde zorgde de overwinning juist voor een boost. Na de nederlaag bij Antietam was het moreel van de soldaten laag. Door de overwinning, waarbij de Confederatie zwaar in de minderheid was, werd dit moreel hersteld. Na de slag bij Fredericksburg won generaal Lee in mei 1863 ook de slag bij Chancellorsville. Ook hier was de Confederatie in de minderheid . Lee moest zich echter in april 1865 alsnog overgeven bij de slag om Appomattox. Zo won de Unie uiteindelijk de Amerikaanse burgeroorlog.
