Eva Péron

Welke gevolgen de dood van Eva Perón voor Argentinië en in het bijzonder voor de Peronistische politiek zal hebben is moeilijk te voorspellen. Met name zijn waarnemers benieuwd naar de ontwikkeling in de vakbeweging (die zij volkomen controleerde en die via haar een grote politieke Invloed bezat) en naar de toekomstige verhouding tussen leger en vakbeweging. Dát hij belangrijke gevolgen zal hebben, wordt algemeen aangenomen. Temeer, daar Argentinië thans een door vele buitenlandse bladen aan het peronistische beleid toegeschreven, ernstige economische crisis doormaakt.

Gepubliceerd in 1952

Het is onmogelijk een geheel waarheidsgetrouw beeld te schetsen van deze vrouw en haar stormachtige politieke loopbaan. daar men in de verhalen die over haar geschreven zijn moelijk waarheid en onwaarheid kan onderscheiden. Wanneer wij hier een aantal biographische bijzonderheden geven, doen wij dit dan ook met het nodige voorbehoud. Tallozen verafgoodden haar en de officiële propaganda was dag en nacht in de weer om deze verering aan te wakkeren. Anderen haatten of bespotten haar. Amerikaanse bladen noemden haar soms de "blonde Pompadour" van Argentinië", of de "Rose Eminentie".

Het Vrije Volk (29-7) schreef:

"De officierenkaste, die haar man niet mimen kon, heeft haar het leven zuur gemaakt. Zij die de vrijheid liefhadden, moeten haar als vrouw van de dictator bestrijden. Ondanks "goede daden" en nog meer goede bedoelingen, een mislukt leven. Wie een volk de vrijheid onthoudt, kan het niets goeds geven".

De Groene Amsterdammer (2-8), die men moeilijk kan 'verdenken van sympathie voor het "naar fascisme zwermend,' Peronistische bewind, schreef: "Toch is daar het wonderlijke feit, dat met critische korzeligheid alleen het verschijnsel Eefje Duarte of Evita Perón niet bekeken is. Voor de echte, de waarneembare geestdrift, de echte toewijding, de echte rouw die zij teweeg kon brengen, moet een verklaring zijn welke dieper reikt dan de affecten die door louter demagogie. of elegantie konden worden opgewekt. Die verklaring is waarschijnlijk gelegen In de echtheid van het sociaal gevoel, dat ondanks alles deze vrouw bewoog, in de echtheid ook van haar romantische verheerlijking van haar man)

De ontroering die het doodsbericht in Argentinië teweegbracht was groot. Een eindeloze rij mensen schuifelde langs haar baar. In het gedrang voor het ministerie Van Arbeid (haar bolwerk.) vielen

4 doden en 2500 gewonden. Merkwaardig is het bericht, dat een der Argentijnse vakbonden in een telegram aan de 'Paus, Vettocht om haar verklaring. (De reactie van het Vaticaan: Zaligverklaring 10 de erkenning van een heldhaftige beleving Van de Christelijke deugden. In het geval van senora Peron is hiervan niets bekend ).

Haar stoffelijk overschot zal een balseming proces ondergaan, waardoor het, zoals het officiële bericht luidde: in overeenstemming met de uitdrukkelijke wens "van de overledene" niet meer kan vergaan. Later zal het in een speciaal mausoleum geplaatst worden.

Maria Eva Duarte was de jongste van vijfkinderen van arme boerenouders in Los Toldos (provincie Buenos Aires). Welke de juiste geboortedatum is, is moeilijk vast te stellen. Argentijnse naslagwerken geven 7 Mei 1922, maar in werkelijkheid schijnt zij in 1919, zo niet eerder geboren te zijn. Eva ontvluchtte de armoede, die door het overlijden van de vader nog groter was geworden en ging haar geluk beproeven in Buenos Aires. Zij wilde vooruitkomen en pakte van alles aan en kwam tenslotte als figurante aan het toneel en aan de film.

Meer succes had zij bij de radio. Zij bleek nl. zulk een goede "radiostem" te hebben, dat zij voor de grote massa der Argentijnen "Senorita Radio" werd. Op een studiopartijtje ontmoette zij de toen 44 -jarige weduwnaar, kolonel Juan Perón, de man die zo juist het bewind van president Ramon Castilló geliquideerd en generaal Ramirez op het presidentiële kussen had gebracht en die zelf van Oorlog en van Arbeid en Sociale Voorzorg was geworden. Perón schakelde Eva in bij de propaganda voor een nationaal fonds tot hulpverlening aan de slachtoffers van de aardbeving San Juan

Dat was het begin van hun samenwerking, die een ogenblik in gevaar leek, toen Péron, in oktober 1945 - met het einde van de oorlog werden de stemmen die om een democratisch bewind vroegen luider - van zijn functies ontheven en gearresteerd werd. Peróns tegen standers hadden blijkbaar geen rekening gehouden met "Senorita Radio". Zij toog onmiddellijk aan het werk, schreef manifesten, complotteerde, zette de arbeiders op tot stakingen en demonstraties van zulk een omvang, dat de regering gedwongen was Perón en reeds na een week vrij te laten en in zijn functies te herstellen.

Enige dagen na zijn vrijlating traden Perón en Eva in het huwelijk. Op 4 Juni 1946 werd Juan Perón geïnstalleerd als president van Argentinië. Door vrije verkiezingen aan het bewind gekomen, handhaafde Perón naar het uiterlijk de parlementair-democratische regeringvorm, maar in feite trachtte hij elke kritiek te smoren en werd zijn bewind ("peronisme") steeds meer een dictatuur. Een dictatuur, die niet, zoals dat in Latijns-Amerikaanse landen vaak het geval is, alleen steunde op het leger, maar ook op een groot deel van de arbeidersmassa (die men de "descamisados", de "hemdlozen" ging noemen), dat gewonnen werd door de leuzen van sociale rechtvaardigheid en economische onafhankelijkheid van het buitenland, door loonsverhogingen, betaalde vakanties, agrarische hervormingen, feestelijke massale demonstraties en niet het minst, door de activiteit van "La primera dama".

In November 1951 onderging mevrouw Perón een zware operatie, waarvoor een New Yorkse kankerspecialist was ontboden en sedertdien hebben allerlei berichten en geruchten over haar toestand de ronde gedaan. Op 4 Juni, toen haar echtgenoot officieel zijn tweede ambtsperiode aanving, verscheen zij voor het laatst in het openbaar.

Vorig jaar verscheen van haar hand een boek "La Razón de mi Vida" ("De zin van mijn leven"), waarin zij vertelt van haar politieke en sociale idealen en waaruit vooral een grenzeloze bewondering voor haar echtgenoot spreekt. Het boek zal voor de Argentijnse scholen als verplicht leerstof gelden