1551: Beleg van Tripoli
'Rebellen hebben 95 procent van Tripoli in handen'. Een stoet van honderden rebellen trekt inmiddels door Tripoli naar het centrale Groene Plein, dat is omgedoopt in het plein van de Martelaren. Begin 16e eeuw was Tripoli een christelijke enclave in Ottomaans gebied. In 1551 kwam daar verandering in en werd de stad belegerd door de Ottomanen.
De Ottomanen beheersten vanaf de 16e eeuw het grootste deel van Noord-Afrika. Maar van een centrale autoriteit in het Libische kustgebied was nauwelijks sprake. De havens werden gebruikt als uitvalbases voor piraten. Dit tot grote ergernis van Spanje dat uitbreidingsplannen naar het Noord-Afrikaanse gebied had.
Spaanse Habsburgers
Spanje was een wereldmacht onder de Habsburgers (1504-1700). Het Spaanse rijk strekte zich over de hele wereld uit. Karel V (1500-1558), heerste over Duitsland, Bourgondië, de Nederlanden, Oostenrijk, Hongarije, Bohemen, Moravië, delen van Italië, de Filipijnen en het grootste deel van Midden- en Zuid-Amerika. Begin 16e eeuw, in 1510, hadden de Spanjaarden bovendien Noord-Afrika bezet. Karel V stak er echter niet veel energie in doordat het gebied niet heel belangrijk was voor het land.
Ottomanen
De Ottomanen waren aan een grote expansiecampagne begonnen in de 16e eeuw. Deze uitbreidingen brachten het Rijk in conflict met opkomende christelijke en islamitische mogendheden, zoals: Hongarije, Spanje, het Heilige Roomse Rijk en Perzië. De Ottomanen veroverden Syrië (1516), Palestina (1516), Egypte (1517) en West-Arabië (1517). Het gaf hun een sterkere positie tegenover de Europese grootmacht Spanje. Ook versterkte het hun reputatie binnen de islamitische wereld. De Ottomanen veroverden verder steunpunten in Noord-Afrika, zoals Algiers (1516), Tunis (1534) en Tripoli (1551).
De Orde van Malta
In 1530 schonk de Habsburgse heerser, Karel V, het gezag over Tripoli aan de
ridderorde van Malta. De doelstelling van de orde van Malta was het beschermen en verplegen van pelgrims. Karel V gaf Malta en Tripoli aan de orde zodat ze de gebieden konden beschermen tegen de oprukkende Ottomanen. Door de eeuwen heen werd de orde vaak gedwongen te verhuizen uit de Kruisvaardersstaten, door toedoen van de oprukkende Ottomanen. Achtereenvolgens kwamen ze in 1191 in Akko aan, verhuisden ze naar Cyprus in 1291 en tenslotte in 1309 naar Rhodos, waar ze tot 1522 zouden blijven. Hierna zwierven de ridders zeven jaar lang door Zuid-Italië. Maar in 1530 beloonde keizer Karel V de Ridderorde met het eiland Malta en Tripoli. De Orde verdedigde Malta tegen verschillende Turkse invasies.
Belegering
De Fransman Gaspard de Vallier was de legeraanvoerder van de Orde. Hij gaf tijdens dat beleg leiding aan 30 ridders en ruim 600 huurlingen. De Ottomanen omcirkelden de stad en bombardeerden Tripoli zes dagen lang. De ridders konden geen stand houden en gaven zich dan ook over op 15 augustus 1551. De stad werd ingenomen door de Ottomanen onder leiding van Sinan Pasha. Tripoli viel dus weer onder Ottomaans gezag en werd gevoegd bij het gebied onder de naam Barbarije. Het was van de 16e tot in de 19e eeuw de benaming voor de kustgebieden van Noord-Afrika. Barbarije bestreek de huidige Berberse landen: Marokko, Algerije, Tunesië en Libië.
Gevolgen
De ridders werden teruggestuurd naar Malta en de huurlingen in het leger werden tot slaaf gemaakt. Toen Gaspard de Vallier terugkwam op Malta werd zijn optreden bekritiseerd en werd hij uit de orde gezet. Tripoli werd na de verovering een uitvalsbasis voor de Ottomaanse vloot voor latere campagnes richting christelijk grondgebied in Italië. Toen de Ottomanen het grootste deel van Noord-Afrika in 1551 overnamen, traden zij niet op tegen de piraterij maar profiteerden juist van de opbrengst daarvan. Onder de Ottomanen werd Barbarije verdeeld in drie provincies, namelijk Algiers, Tripoli en Tunis. Het was van de 16e tot in de 19e eeuw de benaming voor de kustgebieden van Noord-Afrika. De bestuurlijke verantwoordelijkheid lag bij de pasja die benoemd werd door de sultan van Constantinopel.
