De Tuskegee Airmen

Robert Friend, een van de laatste ‘Tuskegee Airmen’, is onlangs op 99-jarige leeftijd overleden. De Tuskegee Airmen waren de eerste groep Afro-Amerikaanse luchtmachtpiloten. Zij vochten mee in de Tweede Wereldoorlog en waren van groot belang voor de Afro-Amerikaanse burgerrechtenbeweging (Civil Rights Movement). Wat is er bekend over deze groep piloten?

Ontstaan

De Tuskegee Airmen heten eigenlijk de 99e Pursuit Squadron, maar werden zo genoemd omdat ze werden opgeleid aan de Tuskegee Universiteit in Alabama. Een andere naam die ze vaak werd gegeven was ‘Red tails’, omdat ze te herkennen waren aan de rode ‘staarten’ van hun vliegtuigen. De groep werd opgericht op 11 september in 1941. Ze behoorden tot de 332e Fighter Group en de 477e Bombardment Group van de Luchtmacht van de Verenigde Staten. Onder de naam ‘Tuskegee Airmen’ vallen niet alleen de piloten, maar ook andere personeelsleden zoals instructeurs, verpleegkundigen en koks.

Rassenscheiding

Voor 1940 mochten Afro-Amerikanen niet toetreden tot de gevechtseenheden van het Amerikaanse leger. Donkere mannen werden ingedeeld in aparte afdelingen, vaak met ondersteunende rollen zoals kok, kwartiermeester en het doen van graafwerk. Men geloofde over het algemeen niet dat Afro-Amerikanen konden vliegen. Dat veranderde echter in 1941, toen de eerste Afro-Amerikaanse formatie werd opgericht. Wel werd de rassenscheiding nog steeds in stand gehouden; blanke militairen werden in andere formaties geplaatst dan de Afro-Amerikaanse militairen.

Het Tuskegee Instituut

In Tuskegee werden piloten getraind doordat daar de benodigde faciliteiten en instructeurs aanwezig waren. Ook mocht er het gehele jaar gevlogen worden. Tijdens de Tweede Wereldoorlog werd het Tuskegee Instituut het centrum voor Afro-Amerikaanse piloten. De Red Tails overwonnen de segregatie en vooroordelen doordat ze een van de meest gerespecteerde Fighter Groups werden ten tijde van de Tweede Wereldoorlog. Ze bewezen dat Afro-Amerikanen weldegelijk konden vliegen en konden participeren aan de oorlog. Ze kregen zelfs de reputatie dat hun escorte-squadrons, die de bommenwerpers veilig naar Duitsland moesten loodsen, nog nooit een bommenwerper verloren waren door vijandelijke vliegtuigen. Dit klopt niet, ze verloren er namelijk 27, maar ze deden het wel bijzonder goed. Deze goede reputatie kregen ze natuurlijk niet voor niets.

Einde segregatie

Ook na de oorlog waren de Tuskegee Airmen nog van groot belang. Hun prestaties zorgden ervoor dat Afro-Amerikanen door de ‘Executive Order 9981’ vanaf 1948 in alle eenheden van het Amerikaanse leger mochten dienen, en niet meer alleen in een eigen eenheid. Dit leidde uiteindelijk tot het einde van de formele segregatie in de Verenigde Staten.