Geschiedenis van de streepjescode
De streepjescode is tegenwoordig niet meer weg te denken uit de supermarkt. Via dit systeem worden prijzen van producten gescand en voorraden op peil gehouden. Streepjescodes hebben het boodschappen doen in de afgelopen decennia ingrijpend veranderd. Dit hadden de uitvinders op 7 oktober 1952 nauwelijks kunnen voorzien, toen ze het eerste patent voor de streepjescode kregen.
Automatisch voorraadsysteem
De noodzaak voor een efficiënt systeem om voorraden en prijzen bij te houden bestond al lang voordat dit patent werd toegekend. Met de opkomst van kruidenierszaken, en later supermarkten namen de hoeveelheden en diversiteit van de winkelproducten steeds meer toe. Hierdoor werd duidelijk dat een automatisch systeem nodig was voor winkeliers om de weg in hun eigen magazijnen te kunnen vinden. Eind 19e eeuw diende een mogelijke oplossing, namelijk het gebruik van ponskaarten, zich aan. Deze sloeg echter niet aan, waardoor een automatisch voorraadsysteem iets van de verre toekomst leek.
De geschiedenis van de moderne streepjescode begon in 1948. In dat jaar ving Bernard Silver, een student aan het Drexel Instituut voor Technologie in Philadelphia, een gesprek op tussen de eigenaar van een supermarktketen en één van de decanen van de school. Het gesprek ging over een systeem dat automatisch productinformatie kon lezen bij het afrekenen.
De eerste ronde streepjescode van Silver en Woodland
Silver vertelde zijn vriend Norman Woodland over het gesprek en samen gingen zij aan de slag om een dergelijke methode te ontwikkelen. De twee klasgenoten deden eerst verschillende tests met verf, die gelezen kon worden onder ultraviolet licht. Dit idee was echter onpraktisch, omdat de verf duur was en snel uitliep. Silver en Wooland lieten zich niet ontmoedigen. Ze beseften dat ze een code nodig hadden om een effectief classificatiesysteem te maken. De enige code die Woodland kende was morsecode en de twee vrienden besloten dit systeem als basis te gebruiken. Op 20 oktober 1949 vroegen zij een patent aan voor een ronde streepjescode, die op deze code gebaseerd was.
Nadat dit patent op 7 oktober 1952 werd goedgekeurd, duurde het nog ruim twintig jaar voordat de streepjescode algemeen gebruikt werd. Dit was omdat de scanner voor de streepjecode toen nog te duur was voor algemeen gebruik. Vanwege de slechte zaken, verkochten Silver en Woodland hun patent uiteindelijk voor 15.000 dollar, het enige wat ze aan hun uitvinding hebben verdiend. In de twintig jaar na 1952 werden er verschillende tests gedaan met streepjescodesystemen. Door vorderingen in de scantechnologie, werd het systeem uiteindelijk toch bruikbaar voor de gemiddelde winkel. De eerste keer dat een streepjescode in een supermarkt werd gebruikt was op 26 juni 1974, toen Clyde Dawson een pakje Wrigley’s kauwgom kocht bij Marsh’s Supermarket in Troy, Ohio.
Na 1974 raakte de streepjescode steeds meer ingeburgerd en werd de code op allerlei manieren toegepast. Tegenwoordig, meer dan zestig jaar na de eerste patenttoewijzing, zijn alle producten in de supermarkt voorzien van een streepjescode.
Bronnen:
Afbeelding:
- Een voorbeeld van de streepjescode via Wikimedia Commons
- Een barcode op een pakket van parcel via Wikimedia Commons
