Het Bonus Protest door veteranen in Washington

Tijdens de crisis die in de jaren dertig de Verenigde Staten teisterde kwam de onvrede van Eerste Wereldoorlog veteranen tot een hoogtepunt. In een tijd waar velen de straten opgingen om te protesteren tegen de toenemende armoede was het  protest van de veteranen die de meeste stof deed opwaaien. Duizenden veteranen marcheerden van mei tot en met juli 1932 naar Washington. De bonus die hen beloofd was voor hun militaire dienst in Eerste Wereldoorlog zou pas in 1945 worden uitbetaald, maar de veteranen eisten dat het geld onmiddellijk werd uitgekeerd. Het protest ging daarom de boeken in als het Bonus Protest. Op 29 juli 1932 kwam het protest ten einde.

Grote Depressie aanzet voor Bonus Protest

De Amerikaanse soldaten werd bij terugkomst na de Eerste Wereldoorlog een financiële beloning beloofd. In de wet die het Amerikaanse congres over deze beloning opstelde werd echter gesteld dat de beloning pas in 1945 zou worden uitgekeerd. In eerste instantie leek deze regeling niet zo’n probleem, het leven in de jaren twintig was zo slecht nog niet. Maar toen de Grote Depressie in de jaren dertig kwam, keerde het tij. Werkloos, arm en hongerig besloten de veteranen in mei 1932 dat ze niet langer wilden wachten op hun bonus.

Het Bonusleger

De demonstratie begon met een groepje veteranen uit Portland die onder leiding van Walter Waters besloten naar Washington af te reizen om hun bonus op te eisen. Gewapend met een hoorn en een Amerikaanse vlag vertrokken de veteranen per trein richting de Amerikaanse hoofdstad. De reis van de veteranen, die zichzelf het Bonusleger noemden, kreeg al snel aandacht van de pers en had een magnetische werking op veteranen in het hele land die in een zelfde benarde positie zaten. Binnen de kortste keren werd het Bonusleger dan ook aangevuld door duizenden veteranen uit het hele land.

Kamp demonstranten in Washington D.C.

De eerste veteranen kwamen op 25 mei 1932 aan in Washington, waar zij kampen opzetten in lege gebouwen en pleinen. Binnen enkele weken was het protest uitgegroeid tot zo’n 20.000 veteranen die in de hoofdstad kampeerden. Ze bouwden huisjes met materialen die ze vonden, produceerden hun eigen krant The BEF News en vernoemden de ‘straten’ in het kamp naar de Amerikaanse staten. Er waren strenge regels voor de bewoners van het kamp: geen alcohol, geen gevechten en geen communisten. De veteranen kregen steun van het publiek dat hen dagelijks voorzag van eten en sigaretten en langs kwamen voor een praatje.

Teleurstelling demonstranten

De druk op de regering groeide door het langdurige vreedzame protest van de veteranen. De publieke opinie was sterk voor de veteranen en op 15 juli 1932 had dit als resultaat dat Lagerhuis van het Amerikaanse congres akkoord ging met vroegtijdige uitbetaling van de bonussen. Het Bonusleger was euforisch, totdat de Amerikaanse Senaat het besluit van het Lagerhuis afwees. Een groot deel van de veteranen ging teleurgesteld naar huis, maar de hardcore demonstranten bleven en leken niet bereid te vertrekken. Dit leidde er toe dat president Hoover en zijn regering besloten maatregelen te nemen.

Militair ingrijpen Bonus Protest

Op 28 juli 1932 besloten de autoriteiten een politiemacht naar het kamp te sturen om de demonstranten te verwijderen en naar huis te sturen. De ontruimingsactie begon vreedzaam, tot dat één van de demonstranten een steen wierp naar de politie. De politie reageerde onmiddellijk en greep hardhandig in: twee demonstranten werden doodgeschoten. Door deze actie liep de hele ontruiming uit de hand en de ongeregeldheden namen toe. De demonstranten werden verrast door een plotse inval van het leger, die gewapend met tanks, geweren en traangas de menigte probeerde weg te jagen.

Vlucht demonstranten

Tegen de avond van de 28e werden de demonstranten door generaal Douglas McArthur opgedragen zich binnen twintig minuten te verwijderen van het kamp. Toen de nacht viel zette één van de soldaten een tent in brand en al snel verspreidde de brand over het gehele kamp. Gedurende de nacht van 29 juli 1932 ontvluchtten alle demonstranten met hun families het kamp en vertrokken gedesillusioneerd naar huis.

Gevolgen Bonus Protest

De hele week na de inval van het leger kopten de Amerikaanse kranten over de schandalige behandeling van de veteranen. De mannen die hadden gevochten in de Eerste Wereldoorlog werden zonder pardon weggejaagd door het leger van Hoover. De kritiek op de aanpak van het Bonus Protest leidde er toe dat de veteranen vier jaar later in 1936 hun welverdiende bonussen ontvingen. Jaren later in 1944 werd er een wet aangenomen die veteranen zou helpen in de overgangsperiode naar het gewone burgerschap.