Mysterie van de oude stad Palmyra opgelost

In de oudheid was de handelsstad Palmyra met minstens 100.000 inwoners een van de grootste nederzettingen in het Midden Oosten. Wetenschappers vragen zich al decennia lang af hoe de stad, gelegen in het midden van de onvergefelijke Syrische woestijn, ooit zo groot heeft kunnen worden. Een groep Noorse archeologen denkt nu echter de oplossing gevonden te hebben.

Volgens de overlevering werd de oude stad Palmyra al in het tweede millennium voor het begin van onze jaartelling gesticht. Met name in de eerste eeuwen na Christus groeide de stad uit tot een ware metropool van de klassieke oudheid. Naast voldoende huisvesting voor de minstens 100.000 inwoners van de stad bezat Palmyra onder meer over een theater, een necropolis (dodenstad), een grote boulevard en de imposante Tempel van Bel.

Opmerkelijke locatie

Wetenschappers hebben zich al decennia lang verbaasd over de opmerkelijke locatie van Palmyra. De stad bevond zich namelijk midden in de Syrische woestijn, waardoor al snel de vraag rees hoe men in staat was alle inwoners van de stad van voedsel te voorzien. Een team van Noorse archeologen denkt nu echter de oplossing te hebben gevonden. Op satellietfoto’s ontdekten zij namelijk de locatie van enkele dorpjes ten noorden van de stad, die uiteindelijk de sleutel tot het Palmyraanse mysterie bleken te bevatten.

Kleine nederzettingen

De kleine nederzettingen, afkomstig uit de Romeinse periode, bleken te beschikken over verscheidene waterputten. Hierdoor werd het voor de archeologen duidelijk dat de grond ten noorden van Palmyra niet geheel uit zand bestond, maar ook een gedeelte dorre steppe bevatte. De ondergrondse wortels van dit grasland hielden het regenwater vast, waarna het zich verzamelde in stroompjes genaamd ‘wadi’. De archeologen hebben inmiddels bewijzen ontdekt waaruit blijkt dat de Palmyranen deze stroompjes indamden en gebruikten voor de irrigatie van landbouwgrond.

Belang voor de toekomst

Volgens archeoloog en professor Jørgen Christian Meyer kunnen deze onderzoeksresultaten ook van belang zijn voor de toekomst. “De Palmyranen realiseerden zich al de potentie van de woestijn, een landtype dat een groot deel van onze aarde bedekt.” In een wereld waar we steeds meer mensen moeten voeden, kunnen we dus blijkbaar nog steeds veel leren van onze voorouders, zo stelt hij.

Bron: Past Horizons