11 september jarig: Thomas Erpenius
Thomas Erpenius is één van de meest befaamde Oriëntalisten van de 17e eeuw. Zijn beheersing van de Arabische taal en idioom was zo goed dat oosterse vorsten hun bewondering uitspraken voor de puurheid en elegantie waarmee Erpenius zich uitdrukte. Thomas Erpenius werd geboren op 11 september 1584 te Gorinchem.
Erpenius werd geboren als Thomas van Erpe. Hij genoot zijn vroegste opleiding in Leiden, waar hij ook naar de universiteit ging. In 1608 studeerde hij af in de letteren en wijsbegeerte. Hij volgde het advies van humanist en Leidse hoogleraar Josephus Scaliger en specialiseerde zich in theologie en Oosterse talen.
Na zijn studie ondernam Erpenius een reis door Engeland, Frankrijk, Italië en de Duitse landen. Hier ontmoette hij andere geleerden en legde hij zich toe op het leren van verschillende talen. Zo volgende hij in Parijs lessen Arabisch en perfectioneerde hij in Venetië zijn beheersing van het Turks, Perzisch en Ethiopisch. Na zijn terugkeer in Leiden in 1612 werd hij aangesteld als professor Arabisch en andere Oosterse talen.
Een jaar later liet hij een drukpers in zijn huis plaatsen, waarna hij zijn werk in eigen beheer kon gaan uitgeven. Zijn Grammatica Arabica, dat in 1613 verscheen, gold eeuwen later nog steeds als één van de beste werken op het gebied van Arabische grammatica.
Erpenius’ werk en colleges op de universiteit zorgden ervoor dat zijn reputatie snel groeide. In 1619 werd speciaal voor Erpenius een tweede leerstoel Hebreeuws ingesteld. Een jaar later werd hij door de Staten-Generaal belast om de Hugenotische theoloog André Rivet over te halen zich in de Nederlandse Republiek te vestigen, wat Erpenius lukte. Vlak daarna werd hij door de Staten-Generaal aangesteld als officiële vertaler voor de correspondentie met Aziatische en Afrikaanse vorsten.
Zijn status als Arabist was in die tijd in heel Europa gevestigd en de koningen van Engeland en Spanje en de aartsbisschop van Sevilla probeerden hem met de meest vleiende aanbiedingen over te halen Leiden te verlaten. Dit weigerde Erpenius en hij bleef in Leiden tot zijn plotselinge dood door een mysterieuze koorts op 13 november 1624.
