5 spraakmakende dopingschandalen uit de geschiedenis

De internationale atletiekfederatie IAAF wist af van het dopinggebruik van Russische sporters en deed daar niks tegen. Binnen de IAAF vierde corruptie en afpersing hoogtij. Doping en sport lijken steeds vaker onlosmakelijk met elkaar verbonden. Lees hier over dopinggebruik van de jaren ’70 tot nu.

1. Zbigniew Kaczmarek

Zbigniew Kaczmarek is een Poolse oud-gewichtheffer. Hij nam deel aan de Olympische Spelen in 1972, 1976 en 1980. In ’72 won hij brons door 437,5 kg te tillen, maar de derde plek was niet genoeg voor hem. Kaczmarek deed er alles aan om hoger te eindigen. Dit lukte in 1976 te Montréal, hij won goud. Deze plak mocht hij echter niet lang houden. De gewichtheffer werd positief getest op anabole steroïden en moest zijn gouden plak weer inleveren. In 1980 werd hij nog 6e in Moskou. Twee jaar later vluchtte hij met zijn gezin naar West-Duitsland.

Werking anabole steroïden

Anabole steroïden zijn een chemische variant van het hormoon testosteron. Het chemische goedje zorgt ervoor dat de aanmaak van eiwitten wordt gestimuleerd waardoor de spiermassa toeneemt. Daarnaast wordt ook de productie van rode bloedlichaampjes bevorderd waardoor de sporter langer door kan gaan. Anabolen zijn verslavend aangezien de gebruiker er veel energie van krijgt, wanneer diegene stopt met inname voelt hij of zij zich geestelijk en lichamelijk uitgeput.

2. Oost-Duitsers

Zo’n 9000 Oost-Duitse sporters gebruikten doping tijdens de Koude Oorlog. De eeuwige strijd tussen oost en west weerspiegelde zich in de sportwereld. De Oost-Duitse regering trachtte op deze manier beter te zijn tijdens internationale sportevenementen dan de westerlingen. De sporters werd vaak wijs gemaakt dat de pillen vitaminesupplementen waren, maar het ging om steroïden en amfetaminen. Het dopingprogramma leverde vele overwinningen op. Vanaf 1972 tot 1988 won Oost-Duitsland 384 Olympische medailles. De enige Oost-Duitse sporter die officieel schuldig is bevonden aan dopinggebruik is Ilona Slupianek. De kogelstootster werd in 1977 gediskwalificeerd door haar gebruik van anabole steroïden.

Renate Neufeld weigerde

In 1977 vluchtte de Oost-Duitse sprinter naar het westen waarna zij een boekje opendeed over het dopinggebruik in Oost-Duitsland. Ze vertelde dat haar trainers haar ‘vitaminepillen’ gaven, maar toen haar stem zwaar werd en ze gezichtsbeharing kreeg, besloot ze met de inname te stoppen. De Stasi klopte vervolgens bij haar aan, namen haar mee naar het bureau en ondervroegen haar over het weigeren van de pillen.

3. Samantha Riley

De Australische zwemster Samantha Riley werd schuldig bevonden van het gebruik van dextropropoxyphen in 1996. Haar coach gaf toe dat hij een hoofdpijntablet had gegeven aan haar, waar de drugsubstantie inzat tijdens het WK van ’95 in Rio de Janeiro. Later profileerde zij zichzelf als een strijder tegen doping. Niet alleen Riley was in opspraak, ook alle andere Australische sporters werden in diskrediet gebracht. Australië werkte vervolgens aan hun imago als een ‘clean’ sportland.

4. Dopinggebruik in honkbal

De buitenvelder José Canseco doet in zij boek ‘Juiced’ zijn verhaal over drugsgebruik in de honkbalwereld tijdens de jaren ’80 en ‘90. De voormalige Major League-speler vertelt in zijn boek dat het gebruik van steroïde vrij gebruikelijk was. Canseco sloeg door de drugs 42 homeruns en stal 40 honken in het seizoen van 1988, een nieuwe grandioze prestatie. Canseco was niet de enige die doping gebruikte. Pitcher Goose Gossage gebruikte amfetamine in zijn lange sportcarrière (1972 tot 1994). Ook Dale Berra, korte stop, gebruikte terwijl hij in de jaren ’80 speelde voor onder andere de Pittsburgh Pirates. Steroïden werden daarom in 1991 verboden in de balsport. Pas in 2002 werden er daadwerkelijk dopingtests afgenomen.

5. Lance Armstrong

De Amerikaanse wielrenner staat bekend om zijn spraakmakende dopinggebruik tijdens de Tour de France. In 1992 tekende hij bij Motorola Cycling Team waarna hij een jaar later een ritzege behaalde tijdens de Tour de France. Na een korte periode hersteld te zijn van teelbalkanker stapte hij in 1998 weer op de fiets tijdens de Ronde van Spanje en werd hij vierde. Tijdens de Tour de France van ’99 won hij. Dat was het begin van een reeks zeges. Tussen 1999 en 2005 won hij zeven keer het eindklassement van de tour, waarna hij bekend maakte te willen stoppen met professioneel fietsen. Hij pakte het fietsen toch weer op in 2008 en werd tijdens de tour van 2009 derde.

Schuldig bevonden aan dopinggebruik

Er gingen daarna al hardnekkige geruchten rond over het vermoedelijke dopinggebruik van Armstrong. Toch werd het officiële onderzoek pas in 2010 gestart. Ondanks dat de wielrenner in 2011 weer beweerde dat hij nu echt ging stoppen met fietsen, werd het dopinggebruik van de Amerikaan verder onderzocht door de USADA (United States Anti-Doping Agency). USADA maakte 24 augustus 2012 bekend dat Armstrong schuldig was bevonden aan dopinggebruik, waar ook de UCI (Union Cycliste Internationale) officieel achter stond. Zijn overwinningen vanaf 1 augustus 1998 werden afgenomen.

Epo

In 2013 was Lance Armstrong bij de bekende talkshow-host Oprah. Tijdens deze show kwam hij openlijk uit voor zijn dopinggebruik en stelde dat hij begon met doping ‘tijdens de opkomst van de epo-generatie’. Epo wordt vooral gebruikt tijdens duursporten zoals triatlons of de wielersport en stimuleert de productie van rode bloedcellen. Het zuurstofvermogen in het bloed verhoogt door het gebruik van epo, hierdoor konden wielrenners meer geven tijdens lange rondes. Veel wielrenners, zoals Michael Boogerd in 2013, gaven later toe dat ook zij epo gebruikten en bloedtransfusies ondergingen.