Matthias Flacius, de sterke aanhanger van Luther

Maarten Luther is de bekendste hervormer, maar hij was niet de enige die het oneens was met de katholieke kerk. Luther had veel volgelingen en na zijn dood bleven andere hervormers zich inzetten om de kerk te hervormen. Een van die andere hervormers is Matthias Flacius Illyricus, geboren in wat vandaag de dag Kroatië is.

Discussies over het geloof

Matthias Flacius Illyricus (1520 - 1575) was een hervormer die onenigheid creëerde in het lutheranisme en betrokken was bij de eerste adiaphoristische strijd. Hij leefde in een turbulent tijdperk. Flacius had flinke discussies met andere hervormers over het geloof, maar was een sterke aanhanger van Luthers ideeën over de kerk. Hij weigerde daarover water bij de wijn te doen.

Lutheranisme in de familie Flacius

Flacius werd geboren in Albona als een zoon van een rijke familie voor wie lutheranisme een bekend begrip was. De oom van zijn moeder, Baldo Lupetina, was een volger van Luther en werd vanwege zijn overtuiging in 1556 door het kettergericht ter dood veroordeeld. Op zeventienjarige leeftijd wilde Flacius in het klooster treden, maar Lupetina overtuigde hem om te gaan studeren op de universiteit. Flacius studeerde in 1539 in Basel, daarna in Tübingen en kwam in 1541 via hervormer Philipp Melanchton in Wittenberg terecht waar hij onder invloed kwam Maarten Luther. In februari 1546 voltooide Flacius zijn zijn studie. Geen enkele andere afgestudeerde had zulke goede cijfers als hij.

De Vrede van Augsburg

In 1548 werd tijdens de Rijksdag van Augsburg een tijdelijk akkoord uitgeroepen tussen de Duitse katholieken en protestanten. Keizer Karel V hoopte met het akkoord een tijdelijke religieuze eenheid te stichten. Verscheidene protestanten waren het echter oneens met dit akkoord en weigerden zich erbij neer te leggen. Flacius was een van en dat zorgde bij Melanchton tot grote woede. Flacius en andere protestanten vonden Melanchton te verzoenend. In 1548 werd tijdens de Rijksdag van Leipzig opnieuw een akkoord gesloten, maar opnieuw waren er protestanten die het akkoord niet steunden. Pas in 1555 werd in Augsburg een vredesovereenkomst gesloten, die vandaag de dag bekend staat als de Vrede van Augsburg.

Ecclesiastica historia

Vanaf 1552 werkte Flacius aan Ecclesiastica historia, het grootste door hem geschreven document. Flacius rondde het werk in 1574 af. Het document behandelde de geschiedenis van het christendom en hiervoor gebruikte hij vele Europese manuscripten. Zijn doel was om de stellingen van de katholieke kerk te weerleggen met de waarheid.

Adiaphoristische strijd

In 1557 had Flacius als professor van het Nieuw Testament aan de universiteit van Jena een discussie met Melanchton over adiaphorisme, een christelijke opinie die zegt dat zekere leerstukken en praktijken in moreel of religie onbeduidende zaken zijn omdat ze niet verboden of bevolen worden in de bijbel. Melanchton vond dat er ruimte was om compromissen te sluiten met katholieken, terwijl Flacius strikt vasthield aan de standpunten van Luther. In 1561 werd hij van zijn functie in Jena ontheven. Flacius verliet de stad en vertrok naar Regensburg. Later woonde hij in Antwerpen, Frankfurt, Straatsburg en opnieuw in Frankfurt. Zijn ideeën heeft Flacius opgeschreven in meerdere documenten, zoals De voce et re fidel (1555), Confessio Waldensium (1558) en Clavis scripturae sacrae (1566).