De geschiedenis van de kachel

Tegenwoordig is een houtkachel vooral een luxeproduct. Voordat de centrale verwarming was uitgevonden, was een kachel juist bittere noodzaak. De dichte kachel en rookkanalen beschermden bewoners tegen de giftige rook.

Prehistorische vuurtjes

Op elk continent is er bewijs gevonden voor het bestaan van vuurplaatsen in prehistorische onderkomens. De kampvuren werden gestookt in grotten, in een hut of in een ander soort onderkomen. De eerste vaste centrale vuurplaatsen werden al gebruikt rond 2500 v. Chr. Een probleem bij deze kampvuren was dat alle giftige en irriterende stoffen in de rook niet hun weg naar buiten vonden en in de woonplek bleven hangen.

Van vuurplaats naar de eerste schoorsteen

De romeinen gebruikten als oplossing voor het probleem een soort buizen om de rook uit gesloten kamers te leiden. In de middeleeuwen werd het rookluifel ontwikkeld. Het luifel boven het vuur verzamelde de rook en leidde de schadelijke chemicaliën door een gat in de muur naar buiten. In het noorden van Europa ontwikkelde zich in de 12e eeuw de eerste schoorsteen. Het oudst bekende voorbeeld dateert uit 1185 en is de schoorsteen van Conisbrough Castle in Yorkshire. Pas in de 16e en 17e eeuw kwamen schoorstenen ook terecht in huizen.

De eerste kachels

De grootste verbetering van de haard kan worden toegeschreven aan Louis Savot. In 1624 ontwikkelde hij een haard met luchtcirculatie. Dit zorgde voor een sterke verhoging van het rendement van de warmteverspreiding. De eerste kachels - waarin vuur wordt gestookt in een gesloten gietijzeren kast – dateren ook uit de 17e eeuw.

Vanaf 1960 werd het centrale verwarmingssysteem in veel westerse huizen gebruikt en was de open haard of de houtkachel niet meer nodig. Tegenwoordig is de open haard of kachel vooral een luxeproduct en geniet men van een vuurtje stoken in hun vrije tijd. Sites als berdihaardhout.nl en toppellets.nl laten zien dat er nog volop in stookhout gehandeld wordt.