Eten en drinken op het spoor

Toen in 1825 in Engeland de stoomlocomotief zijn eerste ritje maakte, werden de passagiers bij aankomst onthaald op hapjes en bier. En in Nederland lag het eerste treinstation tegenover een herberg. Die was daarmee een voorloper van de latere stationsrestauraties.

Lange tijd bleef eten en drinken iets wat alleen op het station te halen was, want in de trein zelf waren geen voorzieningen.

Amersfoort station
Dat veranderde tegen het einde van de negentiende eeuw, met de komst van restauratiewagens. Die waren alleen voor de superrijken, denk aan de beroemde Oriënt Express die in drie dagen en nachten van Parijs naar Constantinopel reed. De reizigers genoten aan boord van luxe diners van meerdere gangen, door een kok bereid in een piepkleine en bloedhete keuken.

Pas in de eerste helft van de twintigste eeuw kwamen zulke wagons ook binnen het bereik van de middenklasse. In de naoorlogse periode reden niet alleen in internationale treinen, maar ook in binnenlandse intercity’s regelmatig restauratierijtuigen mee waar een maaltijd kon worden genuttigd. Tegenwoordig blijft eten in de trein meestal beperkt tot een broodje of een kopje koffie. Dat moet nu wel vooral op het station worden gekocht: luxe restauratiewagens zie je in Nederland niet meer.

Het Spoorwegmuseum duikt in de tentoonstelling Tosti’s Truffels Treinen in de geschiedenis van eten en drinken op en rond het spoor. Het museum toont naast eigen collectie ook unieke restauratierijtuigen van andere musea. Zo zijn de restauratierijtuigen van bekende internationale treinen zoals de Rheingold, Mitropa en Trans Europ Express toegankelijk voor publiek. Een eenmalige kans om deze bijzondere treinen van binnen te bekijken!

Rollend materieel