24 januari jarig: Hadrianus, Frederik de Grote en Pierre Beaumarchais

Keizer Hadrianus liet de Griekse cultuur, bouwstijl en filosofie in het Romeinse Rijk bloeien. Tegen de Romeinse traditie in droeg hij zelfs op uiterst symbolische wijze een baard. Een baard was tot dusver namelijk een traditie van de Griekse elite, die de Romeinse elite afdeed als ‘verwijfd’: de Romeinse elite behoorde zich goed te scheren als echte mannen. Hadrianus kreeg hierdoor de bijnaam ‘Graeculus’ (Griekje). Hadrianus werd geboren op 24 januari 76.

Een Romeinse keizer, een koning van Pruisen en een Franse schrijver. Hadrianus, Frederik de Grote en Pierre Beaumarchais lijken op het eerste gezicht weinig met elkaar te maken te hebben. Toch delen ze minstens één ding: 24 januari, hun geboortedag

Publius Aelius Traianus Hadrianus (76-138) werd geboren op 24 januari 76. Hij was zoon van een senator en ex-magistraat Hadrianus Afer. Op 10-jarige leeftijd werd hij opgenomen in het kinderloze gezin van zijn achteroom, keizer Traianus. Traianus zorgde voor zijn opleiding. Hadrianus verdiepte zich tijdens zijn opleiding met name in de Griekse cultuur. Hij maakte vervolgens carrière in het Romeinse leger en vocht tegen de Daciërs, Visigoten en Parthen. Met Hadrianus bereikte de romanisering een hoogtepunt. Het belangrijkste was dat hij in 130 de jurist Iulianus opdracht gaf om een juridisch boek samen te stellen die in het hele rijk werd geïntroduceerd. Tijdens zijn regeerperiode sloot hij bondgenootschappen met volkeren aan de grenzen van het rijk, verbeterde hij de infrastructuur en verlaagde hij de belasting. Ook reisde Hadrianus vrijwel het hele rijk door. In 121 of 122 was Hadrianus bijvoorbeeld in Nederland (Germania inferior) en stichtte hij hier de marktstad Voorburg, toen Forum Hadriani geheten. Daarnaast probeerde Hadrianus het Jodendom uit te bannen door bijvoorbeeld besnijdenis te verbieden. De Joodse opstand die volgde, sloeg hij  met geweld neer. Vervolgens stelde hij dat Jeruzalem voortaan verboden terrein voor de Joden was. Hadrianus bouwde veel en liet Rome bloeien. Hij is de geschiedenis ingegaan als een van de beste Romeinse keizers ooit. Hadrianus stierf op 62-jarige leeftijd op 10 juli 138.

Frederik II de Grote van Pruisen (1712-1789) werd als zoon van de Pruisische soldatenkoning Frederik Willem I op 24 januari 1712 geboren. In tegenstelling tot zijnvader was de jonge Frederik niet geïnteresseerd in zijn tinnen soldaten maar gaf hij de voorkeur aan spelen op zijn dwarsfluit, Franse taal en filosofie. Uiteindelijk gaf hij toe aan zijn vader en ging hij als officier het leger in. Frederik bleek een tactisch genie te zijn. Toen zijn vader in 1740, volgde Frederik hem op. De jongen die niet met tinnen soldaatjes wilde spelen ontpopte zich tot een ware militaire strateeg wiens tactieken eeuwen later nog bestudeerd werd. Zo zei Napoleon Bonaparte, toen hij bij Frederiks graf in Potsdam stond: ‘’Als hij nog geleefd had, zou ik hier niet gestaan hebben’’. Frederik de Grote heeft ook veel betekend voor de filosofie en was zelf dichter. Hij had nauw contact met de Franse filosoof Voltaire. Zijn opvattingen over de staat, religie en justitie waren sterk beïnvloed door allerlei verlichte ideeën. Frederik de Grote stierf op 74-jarige leeftijd op 17 augustus 1786.

Pierre Beaumarchais (1732-1799) werd als zoon van een horlogemaker geboren op 24 januari 1732. Beaumarchais verdiepte zich in de muziekwetenschappen en werd leraar harp van de zussen van Lodewijk XVI. Daarnaast hield hij zich bezig met handel en financiën. In 1773 werd Beaumarchais beschuldigd van schriftvervalsing en aangeklaagd. Beaumarchais werd veroordeeld, maar schreef vier Mémoires waarin hij stelde dat één van de raadsmannen van Lodewijk XVI corrupt was. De Mémoires werden een literaire hit door hun gedurfdheid en levendige taal, maar de rechtszaak won hij niet. Hij kreeg een boete opgelegd, maar de schade aan zijn prestige was groter. Hij stopte met zijn financiële zaken en begon zich te verdiepen in de literaire wereld. Met zijn toneelstukken Le Barbier de Séville (1775) en Le Mariage de Figaro (1778) werd hij beroemd. Beide stukken waren komedies die de adel afdeed als ‘onbeschaamd en bedreigend voor de gevestigde orde’. Beaumarchais werd zelfs in de gevangenis gegooid, maar daarmee steeg zijn populariteit alleen maar. Tijdens de Franse Revolutie van 1789 werd Beaumarchais verbannen. Hij keerde pas in 1796 terug naar Frankrijk. Drie jaar later op 18 mei 1799overleed Beaumarchais op 67-jarige leeftijd. Zijn huis werd in 1829 afgebroken voor de aanleg van het Canal Saint-Martin.